İnsani ilişkilerde keşke deney ve ispata dayanan fen bilimlerinde olduğu gibi formüller kullanabilseydik...

Yerleştirseydik; donelerimizi, değerlerimizi ve olması gereken doğrularımızı, eşittir deseydik sonra istediğimiz maddi-manevi sonuçlara ulaşsaydık ne güzel olurdu değil mi?

Ama maalesef öyle olmuyor işte... Olması gerekenler istenilen sonuçlara götürmüyor bizi. Sonuç olarak; kul bilmezse Allah bilir, nasip değilmiş, Allahından bulsun diye Tanrıya sığınmalar ve yakarışlar başlıyor akabinde.

Bu dediklerimi iş hayatı için formüle edersek;

Emek+işgücü+mesai-yorgunluk = maaş + ödül

hadi maaşımızı aldık diyelim. Ya ödül; çoğu amir takdiri bile personelinin şımaracağını mı düşünür yoksa "görevi zaten karşılığında maaşını alıyor" diye mi bilemem genelde esirger.

Gündelik ilişkilerimiz için hesabımızı yaparsak;

Sevgi + saygı bölelim her türlü paylaşımı = değer görmek

Çoğunlukla yine evdeki hesap çarşıya uymaz. Bir de bakmışsınız istismar edilmişsiniz, kullanılmışsınızdır.

Bazen düşünmüyor değilim. Acaba iyi insan olmak APTALLIK mı diye.... Yok yok sevgili dostlar sadece bir anlık düşündüm bunu.

YAŞASIN İYİLİK...