Ne çok bayram yapmak var sizde, bayım. Ne çok sevinmek var... Ben sizi, uzaktan bakmak var:

Çok mutluluk dağıtmak, çok sevmek var sizde. Siz hep mi sevmek var böyle? Hmmm! Bende anlamak istemek var...
Ama bayım, neden yok bana sevmek? Biraz, en azıcıkdan bana dağıtmak, istemiyor siz bilmek, neden? Artık filan da olmak var. Yani arka sinide, yahut dolapta kalan da mı yok sizde? Yani bana vermek sevmez mi siz? Bende var çok sevinmek. Sizi bile sevmek var bende, ama işte, siz çok cimri olmak galiba. Beni hiç düşünmemek, günah var olmak.

Ben soruyor, çünkü... siz diyor: çok mutlu olmak, çok sevmek bizde. Hatta çok sevgi var bölmek, dağıtmak. Eee! Biraz da bana uzatmak, diyorum. İnanın, bayım; yok bende şaka demek.

Hmmm! Olmaz, diyor siz. Ya, öyle mi? Demek ki, siz beni tanımak yok, vermek de yok... Ya ya...Ben sizi zorlanıyor anlamak, ama anlamaya çalışmak var bende. Siz haklıdır olabilmek var çok. Yine ben haksız çıkmak var, bayım, ya ya...

Öyleyse, siz hergün yazmak niye var? Adem inanmak, şeytan korkmak, şieriat kesmek, lokma vermek, asmak, sevmek, mutlu yaşamak, bilmem ne... İnanın, ben bilmiyor anlamak. Hem kesmek hem sevmek ne demek? Kafamda maksi çelişki olmak var.

Ben gerçekten anlamıyor, bu ne biçim sevmek! Hangi kitap yazmak var böyle? Eskiden evet; insanlar açlık, göç, kirli olmak, döğüş yapmak ve sadece onu bilmek var, ama şimdi... Şimdi, yapay zeka olmak var. Mesela yani...

Aman ha; kızmak yok! Ben sadece söylemek var.
Bekleyin ama... Dedim ya, ben kızmak yok, bayım. Küsmek bilmez ben. Sadece düşünmek; çok sevmek var bende.
Lütfen... Siz de beni anlıyor yapmak, en güzel olmak var birlikte, bayım!

Çok sevmekli, mutlu bayram size...


H. Korkmaz
2025 Sthlm