Sevgili Hüzünlü Peri’nin, son şirime yaptığı yorumdaki "Hasan bey"in neden olduğu bir "serzeniş" bu. :)


Deprasyondayım, dün aşkamdan beri:
Niye mi?


Bir gece vakti,
Adım “Hasan”’a çıktı, bir gece vakti.

Hiç inanmayacaksınız belki, ama...
Adeta bir darbe gibi.

Bu yüzden;
Tutmuyor elim, ayağım;
Bu karşı devrim olduğundan beri.

HASAN...

Ah, ne etsem de,
Bir türlü çıkmıyor aklımdan,
Düşmüyor dilimden,
A şu Hasan...

Hasan’ıma baka baka
Gün boyu dövünürken ben
-Yetmezmiş gibi-
Musallat da olmaya başladı varlığıma

Birden bire;
“Has” bir “an”mış gibi çıkıverdi karşıma
Ben yine de, iyimser düşünmek adına:
Anlam itibariyle fena sayılmaz, dedim,
Tabii, kendi kendime,
Avuntu olsun diye...

Sonra dedim ki:
"Niye böyle düşünmedim ki dün gece;
Uykum berbat olmazdı hiç değilse..."

Neyse...
Şimdi de, gün su gibi akıp giderken;
Has an da benimle (keyfi de yerinde).

Sonra baktım ki, kıvranması devam ediyor dilimde:
Has an, çok mutsuz olmalı ki;
Takla almaya başladı beynimde ve
Hasan olup yine dilime dolandı:
İşi gücü fesatlıktan başka bir şey değil meğer.

H, gövdesini terketti ve “asan”la kalıverdim ortada.
Bu değişime öyle çok bozuldum ki...
Hani benim bildiğim, hiç insan asmadım hayatta.
Hatta... yemin bile ederim Hızır’a.

İşte böyle,
Düşüncelerimle başbaşa allak bullakken ben;
Birden dedim: “Ha!”
Sen öyle “san”.

O da;
Ukalalık yaparak:
“Bak sen!”, demez mi, laobali bir tavırla...

Şimdi siz söyleyin kardeşim;
Faşizmin ta kendisi değil mi bu, ha?

Ah...
Ne yapsam acaba:
Hiç değilim hoşnut bu gidişattan, hiç...
Bu gece de mi kaçacak uykum, ya..?

Sahi ben, ben değil de;
Bir başkası mıyım, ha?

Neden karar veremiyorum ben buna?
Tanrım Tanrım...
Bir an önce anlamamı sağla!

Ne...
Kayyum mu bulaştı şiire?

Üfff, amaaan...

Protesto edersem şimdi;
Atarlar valla Defter’den...



H. Korkmaz
29/5-25 Sthlm