Bazı adamlar vardır…
Baktıkları yeri güzelleştirirler. Sesleri, rüzgârın en tatlı fısıltısı gibi dokunur insana. Ellerinde merhamet taşırlar, ayak bastıkları toprak bereketlenir.

Onlar çocukları sever. Ama öylesine değil, yürekten, şefkatle. Bir çocuğun saçını okşarken sanki dünyaya dokunurlar. Hayvanları severler; aç bir sokak kedisine uzanan ellerinde, insanlık saklıdır. Bir kadını severler; incitmeden, ezmeden, gölge etmeden. Sevdaları gökyüzü gibidir, geniş ve sonsuz.

O güzel adamlar, aşkı hakkıyla yaşar. Bir kadının gözlerine baktıklarında dünyayı görürler. Bir sofraya oturduklarında şükretmeyi bilirler. Kalem tutan elleriyle adaleti yazar, mazlumun yanında dururlar. Bir haksızlık gördüklerinde susmazlar. Karanlık bir dünyada ışık olurlar.

Ve sonra…
Bir de diğerleri vardır. Karanlığın adamları. Sevgiyi ezerek var olduklarını sananlar. Kadını küçülten, çocuğu unutan, hayvanı hor gören, hayatı kirletenler… Onların olduğu yerlerde çiçek açmaz, gökyüzü kararır, umut sessizce ölür.

İşte o yüzden, iyi seven adamları anlatmalıyız.
Kadını bir çiçek gibi değil, kökleriyle sarmalayanları…
Çocukların kahkahasını, hayvanların masumiyetini koruyanları…
Hakkı, hukuku, adaleti bilen, sesiyle değil kalbiyle yükselenleri…

Bilsin dünya, hâlâ güzel seven adamlar var!
Ve biz onları sadece hatırlamakla kalmayacağız…
Onları çoğaltacağız, büyüteceğiz, hayatımıza katacağız!


"Gerçek sevgi, karanlıkları aydınlatan ışık gibidir; kötüleri bile dönüştürür, kalpleri iyileştirir."


Peri Feride ÖZBİLGE

28. 03. 2025