Sırlanıp ayna olduğumda anladım gerçeğin apaçık ortada durduğunu. Nerden bakarsan bak orantısız güç karşısında doğru duvarların sarsılmaz olduğunu. Eğip bükerek bir yere varılamayacağını, sırların er geç su yüzüne çıkacağını.
Cepten cebe gezen mendil gibi kirletilmiş gönüllerin yere düşse basılıp geçileceğini…
Gidecek yer bulamayanların geri döndüğünü.
İçimizin bülbülleri şakırken, dilimizin lal olduğunu. Herkesin çok sevdiğini, hiç kimsenin sevilmediğini, sevilenlerin sırda olduğunu, sevilme sırasının kimseye gelmediğini.
En derin yolculukların hiçliğe çıktığını, içinden çıkılmasa da anlam arayışının sonsuz olduğunu… Yaprak döken ağaçların öncesinde tomurcuklanmaya durduğunu… Gelenin gideni arattığından değil de giderek doyumsuz olduğunu insanın… Değişimin gelişim değil, gamdan gama yol alındığını. Bağcıyı dövmeden üzüm yenmediğini… Akrep ruhlu, akrep yüzlü insanların iblis olduğunu... Yüz kızartıcı suçların ulu orta yapıldığını… Yalanın, talanın örgütlü suçların alkışa tutulduğunu… Ayna olun da görün, ne sırlar yağacak üzerinize...

Sude Nur Haylazca
(Vaha Sahra)
26 Ocak Pazartesi
00:56