Bir insanın öğretmenini unutmaması ne kadar güzel,
Ya bir de öğretmenin seni unutmadıysa
Belki şeklini şemalini unutur,
Ama ismini duyupta gözlerinin içi gülünce,
İşte o mutluluğu ölçecek ölçü aleti henüz icad edilmedi.

Plevne kahramanı Gazi Osman Paşanın doğduğu Tokat’ın ZODU köyüne, vefatının 100.üncü yılında GAZİOSMANPAŞA isminin verilme töreninde aynı masada Zile Kale Ortaokundan din dersi öğretmeninin karşısına tevafuk eseti oturdum.
Ben hiçbir öğretmenimi unutmadım, zaman zaman en umulmadık yerde karşılaşırdık öğretmenlerimle, hemem kendimi tanıtır halini hatırını sorarım, saygıda kusur etmezdim.
Öğretmenime önce kendimi tanıttım
Adımı duyunca gözlerinde bir sevinç bir parıltı belirdi
Anladım ki bizler öğretmenlerimizi görünce nasıl seviniyorsak
Öğretmenlerimiz de yıllar sonra biz öğrencilerini görünce en az bizim kadar belki bizlerden daha fazla seviniyorlar.
Çünkü bizler onların eseriyiz,

-Dedi ki;
İsmet ANİK ben seni ve adını hiç unutmadım,
Hatta seninle ilgili bir anım var yeri ve zamanı geldikçe hep anlatırım.
Tam o anda tören alanından anons geldi ve tören alanına gittik,
Benimle ilgili an’yıı dinleyemedim ama az çok tahminim var anı ile ilgili.

Burada öğretmenimin ismini özellikle anmadım
Bazı öğrenci arkadaşlarım nahoş yorumlarda bulunmasınlar diye.

24 Kasım öğretmenler günü vesileriyle:
Üzerimde zerre emeği olan öğretmenlerimin öğretmenler gününü kutlar,
Hayatta olanların ellerinden öper sağlıklı günler diler,
Vefat edenlere de Allah’tan Rahmet diler üç İhlas bir Fatiha sunarım.

2411/2022 - İ.ANİK