Yazmayım diyorum.

Yazınca kızanlar var.
-
Yazmadan olmuyor.

Yazayım bari;

Yapmayın etmeyin demeye kalmadan 7 Ekim’de dinamitin fitilini ateşlediler.

Ne oldu, ne kazanım sağlandı?

Olan garibana oldu elbette. Onların anası ağladı.

Kınamakla, iki gösteri yapmakla, protesto etmekle çözüm üretilmiyor.
O eylemi yapmakla İsrail’in ekmeğine yağ sürdüler. Acaba o eylem İsrail’in önünü açmak için bilerek mi yapıldı? Ya da yaptırıldı?

O günden sonraki 3-4 günlük ateşkesin haricinde istisnasız her gün bombaladılar.

Adamlar adım adım ilerliyor.

Önce Gazze’yi, Gazze Vadisi’nın kuzeyi ve güneyi olmak üzere, ikiye böldüler. “Şu tarihe kadar kuzeyi boşaltın” dediler. Kimsenin gözünün yaşına bakılmadı. Çoluk çocuk, genç yaşlı demediler resmen katliam yaptılar. Hastaneleri bombaladılar. Ambulansları vurdular.

Şimdi de güneyi boşalttırmak için uğraşıyorlar. İnsanlar nereye giderse gitsinler, ne olurlarsa olsunlar umurlarında değil. Açıkça “Gazze’yi geri vermeyeceğiz” diyorlar. Ve ekliyorlar “bu iş burada bitmeyecek!”
Nerede bitecek?
Ne olacak yani?!

3. Dünya Savaşından bahsediyorlar, BOP’un kurulması için düğmeye basıldı diyorlar. Gerçi BOP’un kurulması için düğmeye basılalı çok oldu. Irak’ın karıştırılarak Saddam’ın devrilmesi, Kaddafi’nin devrilmesi, Suriye’nin karıştırılıp paramparça edilmesi boşuna mı?

Sıra İran ve Türkiye’de deniliyor.

Birkaçının arabuluculuk yapmaya çalışmasından başka hiçbir Arap ülkesi Filistin’e arka çıkmadı. Hatta duyumlara göre, Suudi Arabistan’da Umreciler Filistin’e dua etmek isteyince tutuklanmış!

İsrail’in ağababası Amerika işi biliyor. Uzun vadeli planlar yapıp, plan gereği şartların olgunlaşmasını bekliyor. Sanki olaylar doğal akışındaymış gibi hareket ediyor. El altından şartları itinayla olgunlaştıran aslında ta kendisi.

Kim ne derse desin dünyada Amerika’nın her dediği oluyor.

Perde arkasında İsrail’in de…

Suat Zobu

.