ÖĞRETMEN OLMAK-1

Bu gün size ismini vermeden bir kız öğrencimin hayata tutunma çabalarını ve ona dolaylı yolla vermeye çalıştığım desteği anlatacağım. Benimle birlikte bu kız çocuğunun yolunu aydınlatacak,maddi manevi destek olup ayakları üzerinde durmasını sağlayacak görüntü değil, yüreği mert insanlara sesleniyorum! Aydınlatalım bu ve bunun gibi kız çocuklarımızın yollarını, ayakları üzerinde durmasını sağlayalım elbirliği ile. Emeklemeye çalışırken kırmayalım bacaklarını, tutun ellerinden TUTALIM hep birlikte!

Ege bölgesinin büyük illerinin (Denizli) bir ilçesinden öğrencim. Dünyalar güzeli! İsmi bende saklı!
Bir ömür de saklayacağım.

Annesinin hayat hikâyesini anlattığında şoka uğradım. Bir ailede bu tarz olayların olabileceği aklımın ucundan geçmezken, benim öğrencim nelere tanık olmuş,ne zorluklarla mücadele etmişti. Kendi ağzından yazdıklarını şimdi hep birlikte bölüm bölüm okuyalım.

"Ben hayatımı ilk defa bu şekilde baştan sona yazma kararı aldım çünkü benim gibi insanların bu hayatta var olduğunu biliyorum benim gibi bir sürü insanın çocukluğunu yaşayamadığını, yaşadığını hissetmediğini, nereden tutsa,hangi dalı tutsa elinde kaldığını,kendini bir bataklığın içinde gibi hissettiğini ve çırpındıkça daha da derine battığını bildiği için ölümü bekleyen onca benim gibi insan olduğu için yazıyorum.

Çok büyük değilim 18 yaşında olan henüz herkesin gözünde bir çocuk ama yaşadıklarımı bilenler için çok olgun olan bir kızım.

Yaşadıklarımı yazmak istiyorum çünkü bazı insanlara umudun hala var olduğunu ne kadar çok şey yaşamış dahi olsak yine de hala umudun ve her kötü şeyin sonunda iyi bir de son olduğunu göstermek istiyorum.

Her son dediğimiz aslında bir son değildir aynı zamanda bir başlangıçtır ben her kötü bir şey yaşadığımda her seferinde yeniden başladım başlayamasam da başlamaya çalıştım.

Yanımda kimsem yoktu kendi annem bile benim o karanlığımda beni tek başıma bırakmışken kimseye sığınamazdım bu yüzden bir yanım da hala kimsenin samimiyetine ve içtenliğiyle inanamıyor ama sadece artık inanmak istiyorum. Aramızda iyi insanlar da olmalı.

Evet artık yazıma başlayacağım hayatımın nasıl insanların elinde karardığını ve bu yaşa nasıl geldiğimi anlatacağım."

"Annem babam ile 14 yaşında evlenmişti evliliği zorla ve para karşılığı olmuştu ve annem bir mal gibi babama satılmıştı sorarsınız evet
-Bir insan ya da bir anne ve baba kızını nasıl parayla satar? Dedem yani annemin babası öyle iğrenç bir insandı ki, annem her zaman anlatır "öksüremiyordum bile yanında öksürsem dayak sebebi oluyordu."der Annem babasını 7 yaşında tanımış ondan önce babasını hiç görmemiş.

Annesiyle babası, o zamanlar ayrı yaşıyormuş aradan 7 yıl geçtikten sonra tekrar birlikte olmuşlar.

Annemle teyzemin arasında 7 yaş varmış dedem her zaman teyzemi destekler annemi dövermiş çünkü her ne kadar annem onun kızı olsa da, 7 yaşında tanımış annemi. Annem ilk yürüdüğünde yanında değilmiş, ilk konuştuğunda yanında değilmiş, hiçbir şeyinde yanında yokmuş.

Ama teyzem öyle değil teyzemin her şeyinde yanındaymış.

Annem her zaman der" bana yaptığı bazı hareketler vardı ve ben onun yaptığı hareketleri evlendikten sonra fark ettim ne anlama geldiğini" evet annemi taciz ediyormuş dedem. Annem 14 yaşında evlendiği gün kurtulmuş babasının tacizlerinden. Ancak teyzem kurtulamamış!

Annem, babamla evlendiğinde babam ile arasında 11 yaş varmış ve babam doğuştan engelli biriymiş. Duymuyor ve konuşamıyormuş. Aynı zamanda epilepsi krizleri geçiriyormuş ara ara.

Annem ilk evlendiği zamanlar ev işi ve yemek yapmayı bilmediği için çoğu kez babamdan şiddet görmüş. 16 yaşındayken abime hamile kalmış.

O gün, abim tam anne karnında henüz 7 aylıkken babam her gece olduğu gibi bardan eve gelmiş ve annem de her zamanki gibi onu bekliyormuş.

Eve girdiği ilk an annemin saçından tutup yerde sürümüş ve karnını tekmelemeye başlamış duvardan duvara fırlatmış. Annem o gün abimi doğurmuş.

Her zaman söyler " o gün abini doğurdum elime bir kez aldım sonra abin dayanamadı ve vefat etti yalvardım bir kez daha verin diye ama vermediler"der.

Ancak, annemi suçladı babamın ailesi. "Çok yürüyordu" deyip, babamın annemi dövdüğü gerçeğinin üstünü örtmüşler.

Abim öldükten 3 yıl sonra ben, benden 3 yıl sonra da kardeşim dünyaya geldik."

Devam edecek!