.
Benim oturduğum binada bir katta 4 daire var.

Projesini de ben çizmiştim. 3 blok, 130 daire.
Yirmi yıldır bu binada oturuyorum.

Komşularımız da 20 yıllık. Hiç değişmedi. Hiçbiri ile herhangi bir sorunumuz olmadı şükür.
Tam karşımızdaki dairede Erkan Bey ve hanımı oturuyordu. Karı koca, çocukları olmamış. Tüp bebek falan denemişler ama maalesef olmamış.

Çalışan kişilerdi, şimdi emekli oldular.

Erkan bey biraz bedensel özürlüydü. Yürürken sağ el bilekten hafif bükük, yukarda. Ayakları da sanki birbirine dolaşacak gibi. Rahmetli annesi “Tavuktan zehirlenmişti. Ondan oldu” demiş eşime. Bu tavuk zehirlenmesini başka zaman da duymuştum. Balık zehirlenmesi, mantar zehirlenmesi kötü şeyler.

Bizim iki oğlumuz var. Taşındığımızda çocuklar henüz küçüktü. Gördükleri zaman “Erkan amca, Erkan amca” der, saygı gösterirlerdi. O da çocukları sever, bize de her zaman medeni ölçülerde saygılı, sevgili davranırdı. Allah için hanımı da öyle, kardeşim olsun.

Hanımının annesi, kardeşleri falan İstanbul’daymış. Bir ayakları orada yani. Arasıra ortadan kaybolurlar, emekli oldukları için birkaç ay gelmezlerdi.

Son günlerde de ortalıkta görünmüyorlardı. Yaklaşık bir hafta önce markete gitmek için kapıdan çıktım, ayakkabılarımı giyerken hanımı da çıktı. O eşimi, ben de Erkan beyi sordum. İstanbul’da anjiyo olduğunu, Ankara’ya gelince rahatsızlandığı için 3-4 gün önce tekrar anjiyo olduğunu anlattı.

Dönüşte eşime haber verdim durumu. “Kapılarını çalıp bir geçmiş olsun diyelim” dedik.

Kapıyı hanımı açtı. Az sonra da Erkan bey geldi. İçeri girmeden ayaküstü geçmiş olsun dedik. Bir şey olursa mutlaka haber edin diye sıkı sıkıya tembih ettik. Durumu iyi görünüyordu. Her zamanki güleryüzlülüğündeydi.

Çarşamba günü eşime ilaç yazdırmak için sağlık ocağına gittik. Dönüşte otoparkta bizim sitenin C blok görevlisi ile karşılaştık. “Komşun da rahmetli oldu değil mi?” dedi.

“Evet, dedim. Gündoğan Abi rahmetli oldu”

Gündoğan abi bitişik dairemde oturan kişiydi. Bir ay önce vefat etti. Onun karşısında, benim çaprazımdaki dairede oturanın eşi Alzheimer hastasıydı. Gündoğan abinin hemen ardından da o vefat etti.

Apartman görevlisi Tuncer “Yok abi o değil, Erkan bey” dedi.

Başımdan aşağı kaynar sular döküldü.

Bloğumuza yakın tali girişte, market malzemeleriyle indirdiğim, beni beklemekte olan eşime söyleyince o da çok üzüldü.

Erkan bey gece saat 4.00’te kalp krizi geçirmiş, birkaç saniye içinde de vefat etmiş. Emekli hemşire olan eşi müdahale etmiş ama nafile.

Sonrasında ambulans falan.

Hiç duymamışız. Bize de haber etmemiş kadıncağız.

Perşembe günü saat 14.30’da Karşıyaka Mezarlığında defnettik.

Apartman hayatı işte. Kimsenin kimseden haberi yok yazık ki!

Bu aralar Azrail bizim katta kol geziyor. Saat istikameti yönünde. Son 1 ayda 3 vefat.

Allah korusun. Allah her şeyin hayırlısını versin.

Vefat edenlere, tüm geçmişimize Allah’tan rahmet diliyorum.
Mekanları cennet olsun.

Suat Zobu

.