Adamın dört oğlu vardı adamsa hayli yaşlanmıştı,bir gün oğullarını başına toplayıp onlara nasihatte bulundu.
Bakın evlatlar eğer bir gün bir bilgeyle karşılaşırsanız bilgenin bilgeliğinden azami derecede yararlanmaya çalışın.
Sakın ola kendi hayat hikayenizi okuyarak bilgeyi meşgul etmek yerine ona sorular sorun derin bilgisinden yararlanın.
Bunu ben yapamadım fakat gördüm ki hayatımda yaptığım en büyük hata buymuş.
Oğulları gülerek babamız bunamış bizden daha akıllı kim var ki dediler.
Zaman geldi oğullar göç kararı alıp yola çıktıklarında baba onlara sakın ola öğüdümü unutmayın dedi.
Dört zıpkın bir şehre kadar gelip oraya yerleştiler ve zamanla mevki sahibi oldular içlerinden büyük olanıda o şehre vali oldu.
Yine o şehre bir gün bir bilgenin yolu düştü,baktı her taraf rüşvet soygun kokuyor,fakir fukaranın malı elinden alınıp en zor işlerde çalıştırılıyor.
Bu bilge kutsal mekanları gezerek halka şehrin ve toplumun çürümüşlüğünü anlatınca başta din adamları düştü peşine ve bunu cezalandırmaya kalkıştılar.
Bir gün bunu bir tapınakta halka olanları anlatırken yakalayıp valinin huzuruna çıkardılar.
Vali hemen orada kesti cezayı ve bilgeyi ölüme mahkum ettiler.
Bilgenin sırtına bir öküz boyunduruğu bağlayıp kralın huzuruna çıkardılar ve biz bu adamı asacağız dediler.
Kral bunlara,bu adam ne yaptı ki asacaksınız deyince,halkı kışkırtıp ayaklanmaya teşvik ediyor dediler.
Oysaki öylesine kriminel bir olay yaşanmış olsa kralın çoktan haberi olacaktı.
Kral bunlara ve halka seslendi,azılı bir katili hapishaneden çıkarıp dedi ki asmak istediğiniz adam bir bilge,şu gördüğünüzde azılı bir katil.
Eğer katil asılsın derseniz bilge yaşayacak,yok katil yaşasın derseniz bilge asılacak kararı siz verin.
Kral bilgenin suçsuz olduğunu biliyordu ve elini kana bulamaktansa suçu halkın sırtına yüklüyordu çünkü halk meselenin farkında olmayıp vali ve zamanın din adamlarının etkisi altındaydı.
Kral yine biliyordu ki bu olay tarih yazacaktı,kendiside eli kanlı bir katil olarak tarihe geçmek istemiyordu.
Din adamları,vali ve halk bir anda yatağından boşalan sel gibi boşandı ve bilge,bilge,bilge diye haykırdı.
Yani katil affedilecek bilge asılacaktı.
Nitekim öyle oldu ve bilgeyi sürükleyerek yüksek bir tepe üzerinde kurulu darağacına çıkardılar.
Son sözün ne dediklerinde bilge,Allahım affet bu zibidileri bunlar ne yaptıklarını bilmiyor dedi.
Ve bilge asılırken,katil özgürlüğüne kavuştu.
Bir gün valinin yolu doğup büyüdüğü kente düştü ve baktı babası ölüm döşeğinde.
Baba baktı ve dedi ki,valiler asla kral olamaz,krallarsa hep kral doğarlar.
Sen kralı bile anlayamadın,kralı kral yapansa bir kraldan doğmuş olması,anladın mı şimdi hayat neymiş?
Oğul dedi ki,babam bunamış inşallah ruhunu çabuk teslim ederde herkes kurtulur.
Ve baba ruhlar alemine kayıp giderken mezarlıkta bir süre bekleyip ağladı.
Dedi bu kezde başaramadım çünkü kendini büyük oğluna vermişti.