Gelenler:
“T.C. kimlik numaramı Adımı Soyadımı, Kredi kartımın numarasını, sorduktan sonra çantalarından çıkardıkları evrakı imzalatıp O nu bırakıp gittiler.
Koştu hanım:
“Geldi mi? AK KUZUM geldi mi?”
Sarıldı Ona. Sevdi okşadı.
Daha önceden hazırladığı yerine götürdü:
“Burası senin AK KUZUM, bundan sonra burası senin... Burada otur, karnını doyur. Ama ne zaman-hadi AK KUZUM- dersem dediğimi yapacaksın değil mi”?
Karşı daireye koştu. Kapılarının zilini çaldı.
“Geldi” dedi. “Benimki de geldi.”
Annesi kızı koştular karşı daireden. Benim hanıma sarıldılar, öptüler.
“Hayırlı olsun Adını ne koydun?
“AK KUZUM”
“Hadi AK KUZU işe başlasın mı”
Aldılar hanımın elinden cep telefonunu. Bazı tuşlarına baştılar, bir şeyler yüklediler, bir şeyler indirdiler. Bastılar bir tuşa. Hanımın AK KUZU ‘su yuvasından çıktı. Bir hava bir endam. Sanki benim evin tapusunu alacak. Gezdi dolaştı. Gitti yerinde bekliyor.
Komşular:
“Hadi diyelim mi abla?”
Dediler.
AK KUZU başladı dolaşmaya. Önce benim odaya girdi. Benim işim var. Masamda yazılar okuyor, yorumlar yazıyorum.. Onun umurunda değil. Geliyor ayaklarıma, ayaklarıma vuruyor. Ben sinirleniyorum. Bir de meraklı ki, her deliğe, koltukların, yatakların altına giriyor. Yahu sana ne?
“Git kız işim var seninle uğraşamam.” Diyorum. Umurunda değil. İlla ki benim masamın altına da girecek.
Hanımıma bağırdım:
“ Al şu kızını bu olmadan evvel biz seninle çok iyi anlaşırdık. Ev süpürülecekse, ben de sana yardım ederdim. Nereden çıktı bu?"
Hanımda bir kahkaha. Alıyor telefonunu eline. Nereye basıyor, ne yapıyor bilmiyorum.
“Gel kızım gel sen uyma ona” diyor.
Hanımın AK KUZU’su tıpı tıpır doğru annesinin yanında mutfakta. Daha sonra hanım:
“Hadi git kızım çok yoruldun bu gün. Git yerine dinlen.”
Hanımın sözünü dinliyor. Tıpış tıpış gidiyor.
Benim odanın halısı uzun tüylü. Onu süpüreceğim derken saçları halının tüylerine dolaştı. Bağırıyor, anlamadığım bir şeyler söylüyor. Koştum. Kurtardım saçlarını, onu kucağıma aldım. Yine İngilizce mi, Japonca mı anlamadığım bir şeyler söyledi. Küstü kapattı kendini. Çok ta nazlı haspam.
Hanım çok mutlu:
"Tamam benimle kavga etmezsin artık. Sana kavga edecek birisi geldi işte."
Çok ta hünerli. "Çok temiz" sandığımız evimiz hiç te öyle değilmiş. Bunu karnına topladığı tozlardan anladık.
İlk günlerde onunla kavga etsem de, daha sonra onunla anlaşmak zorundayım.
"Zorundayım "diyorum, çünkü onu almak için dünyanın parasını verdim.
Ben daha önce ki süpürgelerin o insanı sinir eden gürültüsünden kurtuldum. Hanım da:
"Bu gün evi süpürdüm, yemek falan hazırlayamam ne bulursan ye."
diyemeyecek artık...
Olur mu ki!
İnşallah.
Teknoloji gibisi var mı canım...