İKSLER1


Seni ilk gördüğüm gün bir boşluktaydım ve yalnızdım sevmeden boş hayallere kapılmadan, umutları kovalamadan, gülümsemeyi hiç eksik etmeden yüzünde çiçekler açıyor, güller birbiriyle arda arda boy atıyordu.

Kuşlar, böcekler, doğadaki bütün hayvancıklar senin üstüne övgüler düzüyordu. Bir alış veriş vardı seninle doğa arasında. Aniden bir yılan girmişti aramıza; konuşmalarımızı bir akrep zehirlemişti aaahhhhh ve film koptu bir yerinden.

Sen bir açmazdaydın, ben bir açmazda. İki açmaz bir açar yapmıyordu. Bir çıkış bulamıyorduk; labirentimizden ikimiz de kaçmak istiyorduk kendimizden ama içine yuvarlandığımız bu çıkmazdan kurtulamıyorduk.

Hayatı doya doya yaşamak istiyorduk ama yaşayamıyorduk; her şeye dudak büküyordu,k olur olmaz şeylere aldırmıyorduk, aldırmayacağız diyorduk ama olmuyordu; ufak bir terslik büyüyor, büyüyor, dağ gibi olup önümüze çıkıyor, yolumuzu kesiyordu.

Oysa biz düşlerimizde ne güller deriyorduk, aşk güllerini deriyorduk, sevda güllerini deriyorduk, sevgi çiçeklerini topluyorduk ,bahtımız açılsın diye ne dualar ediyorduk, türbelerden türbelere koşuyorduk; ne adaklara adıyorduk türbelere.

Nisan yağmurlarını bekliyorduk; koca yıl nisan gelince de o yağmurların altında ıslanmak için koşuyor, koşuyor, koşuyorduk.

Ele ele gönül gönüleydik düşlerimizde; ben hep seni düşünüyordum o zamanlar, eminim ki sen de beni; aksi imkansızdı, biliyordum; gönülden gönüle yol vardı ve ben o yollarda koşuyordum delicesine.

Ne zaman ben kentin en geniş caddelerinde dolaşsam seni yanımda yanı başımda buluyordum ; öyle de oluyordu, aniden karşıma çıkacak diye bekliyordum ve sen orada beni bekler oluyordun , karşıma çıkıyor aniden karşımda beliriveriyordun.


AHMET KEMAL