- 508 Okunma
- 2 Yorum
- 3 Beğeni
Bir gün daha öldü ellerimde
Bırak beni ben hiçligime sarılırım yine. Korkutmaz beni dünyanın hiçbir gecesi, yaksa da ellerimi bu karanlık, ben bir şekilde yine çekip çıkartırım yine içindeki güneşi...
Yalnız değilim biliyorum...
Hep birbirini izleyen iki ayak izim var yollarda. Kötüsüne, iyisine, çamuruna, taşına aldırmadan birbirinin peşinden ayrılmayan iki ayak izi işte...
Daha ne ister ki bir insan, sonunu bilmediği bir serüvenin içine düştüğünde.
Hem bak, ellerim de var benim birbirini ısıtıp güven verirler,hem iyi günde hem de kötü günde.
Kabul ediyor musun...
Neden olmasın...ki dedim bende.
Beklentilerim nelerdi.
Unuttum...
Bugün eskitip üzerine toprak örtmeye çalıştığım başka bir tanrı günü yine.
Güne ya da geleceğe dair bir şey bırakma çabası da yok inan içimde.
Aslına bakarsan öylece oturmuş kendi ölümünü bekleyen yaralı bir kuş gibiyim, anla işte...
Hey bakar mısınız bayım...
Acıyorum, hem de çok acıyorum. Zahmet olmazsa şu acıma bir son verir misiniz...
Ama lütfen dedim...
Yine duymadı sesimi kimse..
Acaba tanrı hep duymayan kulaklar mı yarattı şu koca evrende.
Aslında onlar da iki tane..hani biri kaçırsa bir sözcüğü, diğeri yakalamalıydı bence. Demek ki her şey birbirini tamamlamıyor şu dünyada o zaman hiç aldanmamak lazım sayısal kalabalıklara.
Ne diyordum...
Bugün, hiçe saydığım başka bir tanrı günü daha işte...
Saymadığım kadar çok kez aynı şarkı...
Sürekli baştan, bir daha, bir daha çalıyor.
Sanırım bunu da tüketmeyi bekliyorum. Yoksa neden sayısını unuttuğum kadar çok günlerden beridir hep aynı sözleri ruhuma kazıyorum.
Hatırladım, çok önceden öğrendim ben bunu. Kalırsa içinin köşesinde bir özlem, bırakmaz yakanı, ölüm gelse de acısını silemez gözlerinden.
Bu yüzdendir ya böyle tüketene kadar her şeyi yapma arzusu...
Eeee...
Kalmazsa içinde ona dair hiçbir şey, nasılsa gelemez o zaman peşinden.
Yoksa bu da yalan mı...
Offf...
Bugün çöpe attığım tanrının başka bir günü yine...
Çöpleri karıştırmak istiyor ellerim. Kendime engel olamıyorum. Zihnimde yanık kokuları, içimde bir ses, "uzak dur" diyor geçmişten. Acıyacaksın yine hem de çok.
Duymayacak sesini yine kimseler.
Ah be tanrım. Ne zor şey bu yalnızlık...
Ayaklarım iki tane, ellerim, kulaklarım, hatta gözlerim...
Hepsi kendiyle barışık, hepsi sanki mutlu halinden
Ama...
Ya ben...
Nedir içinden söküp atamadığım bu özlem. Neyi bu kadar özlüyorum da bir türlü kopup gelemiyorum ki geçmişimden.
Acı mı yoksa benim özlediğim.
Çünkü ne zaman buralara gelsem, kendi kanımla duvarlarımı yıkıyorum.
Akşam oluyor yavaş yavaş.
Bugün kanını akıttığım tanrının başka bir günü daha uçup gidiyor ellerimden.
Kuşlar uçuyor, bulutlar yol alıyor...güneş yorgun, parlamıyor ama asılı duruyor her şeye rağmen.
Her şey sanki benim dışında herkes bir uğraşta...
Ben ise çöplük karıştırıp kendimi kanatıyorum, hem de boşu boşuna. Öldürdüğüm başka bir tanrı gününün daha başında dikilip, ağlıyorum hıçkıra hıçkıra.
Derdin ne diyen gözlerle bakıyorsun şu an bana..
Ama sorma istesem de anlatamam ki sana..
Bu yüzden dedim zaten.
Bırak beni hiçliğime sarılayım. Korkutmaz beni dünyanın hiçbir gecesi çünkü ben yine bir şekilde ayağa kalkıp gökyüzüne asarım o güneşi.
Sen sadece bir kere daha çal lütfen aynı şarkıyı, anlaşılan tüketemedim ben halen o sözleri...
Devam et ki sonradan kabus gibi gelmesin peşimden elleri.
Hem...
Karanlık meleğimin şarkısıdır bu asla sesi kesilmemeli.
y...
YORUMLAR
Bir çay kahve içicisi olarak namlanmışımdır nice zamandır. Ve nice çayları kahveleri devirmişliğim var bu yolda :)
Bu güne baktığımda, dünün yaşanmışlığından ne değişti diye soruyorum hepsi nafile feryatlardan. Karanlığın gün gün daha da koyulaştığı bir gece işte.
Tamam, karanlığın en siyahında dahi içsel bir ışığım var benim de ruhumu aydınlatmakta. Geleceğin neler getireceğine dair, yaşanmışlıklardan alınan ibret dersleri olmalı ne bileyim bu günün ziyan edilmiş ruhlarının nerelerden neyin ibretini aldıklarını. Anlaşılmaz biçimde karanlık tutkunlukları yaygın hastalıklar halinde sarmış ruhları.
Gün güne daha da tüketilmekte ışık ve renkler. Toplumsal bilincin meftasını kutlayan derin bir cahiliyetin hükmünü sürdüğü düşünemeyen, idrakten yoksun, anlama özürlü , gözleri, kulakları mühürlenmiş bir zamanın ruhları gezinmekte hoyrat bir galibiyetin mümessilleri halinde.
Bir ben miyim... diye başlayan nakaratlarına sarsam da zaman zaman, bir ben olmadığımı görmek, hissetmek de şifalandırıyor sanırım ruhumu. Delirme sınırından belki de bu sayede kurtulabiliyorum.
Güzeldi yazınız. Elbet yazılmayı değer nice şeyler de var, yazılsa roman olur belki de, kim okur onları ayrı mesele. Okuma alışkanlığı verilmemiş yığınlara ne diyeyim ki, okuma alışkanlığından uzaklaştıklarını mı? Yok idi zaten böyle alışkanlıkları ki böyle bir şeyin bilincine de sahip değil idi ruhları. Okumaktan, yazmaktan, düşünmekten, idrak etmekten, anlayabilmekten öcü edip kaçan ruhların ruhuna fatiha okumaktan başka bir çare kalıyor mu varsa da ben bilemiyorum belki.
Ruhumdaki karanlıklara yöneliyorum ağır ağır, sonrasındaki ışığa kadar ilerliyorum sabırla.
Yazılarınız ruhumu hem aydınlatmakta hem de rahatlatmakta. Nicelerine diyeyim.
Selam sevgi ve saygı ile.
black_sky
Bakınca etrafına boyası dökülmüş ve anlamını yitirmiş şeyleri gördükçe kendi karanlığını daha çok sahipleniyor.
Bir ışık var mı o karanlıkta elbette. Bulmasını bilene...bilinir ki uzun süre beyaza bakan kör olur ama karanlıkta kalan bir süre sonra görmeye başlar...
Bir-çok şey aldatıcı ve birçok şey olduğu gibi değil başta belli de kendimiz....ama kendimden yola çıkınca sahte olmayan ne vardır diyorum şu dünyada..
Çay ve kahve vazgeçilmez ki işte bu keyifler sahte değil sanırım hayatta...
Ziyareteniz her defasında yorumunuzla birleşince....yukarida yazmaya çalışılmış o şeye ( o şey neyse işte) anlam katıyor...
Eksik olmayın dilerim.
Saygı, sevgi ve selamlar benden de..
black_sky
Hüzünlü olsun derken eğlenceli bir yazı mi yazdim yoksa.:))) hiç yakışmaz bana böyle şeyler...
Eksik olmayasın emi...
Her daim sevgi ve muhabbetle
Yinsani
derde kedere bir gülesim bir de ağlayasım geliyor..
ben gülmeyi tercih ediyorum... ne yapabilirim...
herkes ağlıyor gülmeli biraz da...güle güle belki deliririz...
black_sky
Ironi iste