Sayın Yazar merhaba,

Erkan Bey'in yorum yaptığı başlığı görünce ilgimi çekti, o nedenle sayfanıza gelip yorum yazma gereği durdu. Hem paylaşımınızı hem Erkan Bey'in yorumunu dikkatlice okudum ve arkadaşımızın verdiği linkleri de izledim.

Oradaki 'zat'lardan biri, geçenlerde benim konuşmasını örnek olarak 'alıntı' halinde yazımda paylaştığım kişiydi. Ne acıdır ki bu 'ilginç!' fikirlerin sahibi de bir profesör!.. Üstelik en korkulması gerekenlerin kendi meslek kıdemindekiler olduğunu söylerken kendini nereye koyduğunu merak ettim. Sunucunun bunu sormamasına da hayret ettim!...

Konuyu gündeme taşıdığınızı için teşekkür ederim ama yaklaşımınıza hiç katılmadığımı da gerekçeleriyle paylaşmak istiyorum.

İlk cümlelerinize katılıyorum. Ama sormak gerekir:

Bu ülkedeki mevkilerde yerini hak eden kaç kişi var?
Geçmiş kültüre dönülmesi gerektiğini söylerken 'ehil' sözcüğünün ( uzun yıllardır) neden hakkıyla kullanılmadığını, 'ehil olmayanlara' mevkilerin neden teslim edildiğini de belirtmenizi beklerdim!..

Verdiğiniz bütün örnekler, İslamlaştıktan sonraki sistemle eğitilmiş tarihe mal olmuş kişiler. - Bu ve benzeri eğitim o dönemde toplumun kaçta kaçına verildi?
- Bu eğitimli kişilerin yazdıkları, çizdikleri, verdikleri eserler saray çevresi dışına çıkabildi mi?
- Batıda Rönesans'a kadar izlenen bu 'asiller ve azınlıklar' eğitiminin topluma ne kadarı geçti?
- Linklerdeki kişiler, bugünün teknolojisiyle herkesin her şeyi öğrenmesinden ve sorgulamasından mı rahatsız?
- Bu 'rahatsızlığın' başlangıcı Cumhuriyetin kurulmasıyla medeni ülkelerin yaptığı gibi halkın her kesimine ulaşmaya çalışan eğitim kurumlarının kurulmasına kadar uzanıyor olabilir mi?
- Atatürk'ün devrimlerinin 'halkın uyanması, eğitilmesi, toplumda kendini var hissetmesi' hedefinden duyulan 'temel bir rahatsızlık' olabilir mi?

Değerli Yazar,

Güneş batıdan doğmadığı sürece, hiçbir toplum tersine gitmeyecektir. Gitmiyor da... Deniyorlar ama gitmiyor! Sadece 'izin verilmediği' için duraklıyor , yerinde sayıyor. Bu, dünya ilerledikçe bizim geri kalmamızı getirir, ama bizim 'geri gitmemiz' daha tehlikelidir.

Divan Edebiyatına ne kadar hakimsiniz bilmiyorum ama 800 yıllık bir süreçte bu kadarcık isim sayabilmeniz, eğitimin saray çevresinde bile 'katılımının ve kabullenilmişliğinin' bir zafiyeti değil midir?

Araplardan aldığımız 'terbiye' ile Osmanlı eğitilirken neden ilim ve bilim insanlarının o süreçte cezalandırıldığını, kalanların da bu yaşananlardan korkarak çiçekle - böcekle... sevgilisinin gülüyle bülbülüyle ilgili anlatımların dışına çıkamadığını da anlatmanızı, bu eğitim süreciyle ilgili bozulmaların taaa eskilerden gelen bir 'kökene zehir' dökerek kurutmaya çalışmaktan geldiğine de değinmenizi beklerdim!..

Bir filmi nasıl tek bir fotoğraf karesiyle değerlendiremezsek ya da bir romanı da tek bir sayfayla... hele bir ülkenin panoramasını istediğimiz yerden 'cımbızla' çektiğimiz bir iki hoşumuza giden örnekle de anlatamayız... Bu kültür buna asal sığmaz!...

Biz dediğimiz kültürün kullandığı asil dil TÜRKÇE, yüzyıllarca süren kültür hegemonyasına ve yok sayılma çabasına rağmen ayakta kalmasını DİL KÖKENİNİN KADİM KÜLTÜRE bağına ve zenginliğine ayrıca matematiksel orantı mükemmeliyetine borçludur.
Bu özellik dünyada sadece TÜRKÇEDE vardır.

Önce dilimizin büyüklüğü ve onunla neler yapabileceğimizi bir kabul edelim, bakın bu ülke eğitimde nerelere gelir. ( Zaten geliyordu da... önünü kestiler!... )

Arapçayı kullanan kendi vatandaşları var. Taklidin aslını yaşatmaktan başka bir işe yaramadığını, bizim toplumumuza bir şey katmadığını Osmanlıda deneyimledik.

Tarihten hiç mi ders alınmaz?!?!?.

Saygılarımla.