Bu yazıyı yazmadan önce EDEBİYAT DEFTERİ deki üyelik süreme baktım. 10 yıl 1saat 20 saniyedir üyeyim bu sitede.
Neler yazdım. Neler okudum. Kimleri tanıdım? Az bir zaman değil ki 10 sene. Son yıllarda bir Ahmet ÇITAK”ı tanıdım. İlk zamanlar tartışmalarımız da oldu. Ama şimdi canız, gardaşız.
Başından beri yazılarıma yorum yazan Suat ZOBU mesela. Koca yürekli efendi, kariyerli biri. Dostum arkadaşım oldu. Ahmet öyle değil. Bıçkındır. Çarşambanın topuğuna basar, çağanoz gibi yan yan yürür. Dönüp de geriye bakmaz. Hani derler ya; gözü karadır. İşi adına açılan davalara girmektir.
Koça yüreklidir benim dostlarım.. Yüzlerini görmesem de ru be ru karşılaşmasam da seviyorum onları. O nlar da Severler beni.
“Hastayım” dedim bir gün. Bu nasıl bir yürek? Bu nasıl bir dostluk? Şiir yazdı benim için.

Otuz seneye yakın görev yaptım Orduda.
Bir kuralına karşı geldim Komutanımın. Meramımı anlattım.
“Astsubayım traş ol.”( O zaman saçlarım vardı SUAT) Dedi. Anladım –hattini bil-demek ti bu.
Sekiz tayin gördüm. Tayin olduğum her birlikte, en fazla bir ay sürdü, tanınıp sevilmem. Hep sevdiler beni. Birinin beş kuruşluk zararını önlemek için yüz liralık risk aldığım oldu. Hiç sevmedim parayı.
Başka bir birlikte yine karşı geldim, bir kuralla:
“Kapı orada işine gelmiyorsa gidersin”denildi.

Yıllar önce tanıdığım biri aradı beni.
“Abi seni unutamadım. Sen bir başkaydın.”Dedi.
O da şimdi bu site de yazılar yazıyor

Bir aya yakın inşaat var oturduğum apartmanda.
O emekçilere bazen çay, bazen Allah ne verdiyse götürdüm.
Bir gün işçilerden birisi:
“Abi evini de boyayalım. Merak etme beş kuruşta istemiyoruz.” Dedi.
Çok mutlu oldum Oysa çalışanın teri soğumadan hakkını vermek gerek.
Eğer bu vatan hala ayakta ise bu koca yürekli insanların sayesindedir.
Hep kendimle barışık oldum. Hep sevdim. Güldüm. Güldürdüm.

SUAT sen o şiiri yazmasaydın ben de bu yazıyı yazmazdım.
Kelim mi?
Sana kurban olsun kelim de, ben de.

SEVELİM SEVİLELİM. DÜNYA KİMSEYE KALMAZ…