SEÇKİN ŞAİRLER ÜSTÜNE 
Bir genç şair için yazıyorum bunları. Güzel bir iki şiirini okudum. Diğerleri berbattı. Onları yırtıp atabilmesi için bir sürü kitap okumasını, iyi şiir okumayınca iyi şiir yazılamayacağını, evvel emirde şiir yazmak için birikim sahibi olunulmasını tavsiye ettim. 
Sayın Sedat Umran bir konuşmamızda beğendiği şairleri sıralamıştı. Marmara kıraathanesindeydik. Aramızda şiir kitabı çıkarmış belli bir üne kavuşmuş kişiler de vardı. Kimlerdi şimdi unuttum. 
Modern şiirin başına Necip Fazıl’ı ve onun Çile ’sini koyuyordu elbet. Sonra Ahmet Haşim’in Göl Saatleri’ ve Piyale’sini, Yahya Kemal’in Kendi Gök Kubbemiz ve Eski Şiirin Rüzgârıyla adlı eserlerini, 
Mehmet Akif ‘in Safahat’ı, Tevfik Fikret’in Rübabı-ı Şikeste ’sini Nazım Hikmet’in 835 satır, Taranta Babu’ya Mektuplar, Benerci 
Kendini Niye Öldürdü, Jokond ile Siyu adlı eserlerini bir bir saydı. Ben onlara Dranas, Dağlarca, Necatigil’i ekledim. Özellikle Sezai Karakoç’u, (o’nu n yeri büyük bu yeni Türk Şirinde çağdaşlarını ve sonrakileri etkileyen büyük şair, etrafında büyük bir hale oluşturacak, Türk şirini etkileyecek, gerek sağ gerek sol şiir akımlarını besleyecek, gelecek Türk şiirini emzirecek besleyecek büyük bir damar olarak bu şiir damarı atacaktır) hatta iki Cahit’i (Sıtkı Tarancı, Zarifoğlu) Turgut Uyar, Orhan Veli, Oktay Rıfat’ı (garipçilerden Anday hariç onu hiçbir zaman şair sayamadım ben) tüm 2. Yenicileri, İsmet Özel’i İlhan Berk’i, Atilla İlhan’ ı ekledim. Önemli eserlerini saydım. Türk Şiir Tarihi için vazgeçilmez olanları sıraladım. Hilmi Yavuz’u yıllar sonra keşfedecek Enis Batur’u ise hala benimseyemeyecektim. 
Dahası geçmiş Türk şiiri üzerinde kafa yorarak halk edebiyatı ünlü şairleri klasik şairlerimiz, tasavvuf şairleri -ki ben onları hala halk edebiyatından ayrı tutuyorum- salık verdim, illa okuması gerektiğini tembih ettim. Fuzuli, Baki, nedim, Nabi, Şeyh Galip, Naili, Bağdatlı Ruhi, Dadaloğlu, Karacaoğlan, Pir Sultan Abdal, Kaygusuz Abdal, Yunus Emre, Hacı Bayram-ı Veli bütün bu şairleri okumak hazmetmek, meşk etmek lazım. 
Batılı şairleri de unutmamak lazım. Bodler, Malarme, Vörlen, Şekspir. Onları da ihmal etmemeli. İran islam şirinden Hafız, Sadi, Nizami de unutulmamalı. 
Bunlar da yetmez aşk lazım. Ne demişler aşk olmayınca meşk olmaz. Münevver Akkaya olmasaydı Sezai Karakoç olur muydu sanırsınız, olurdu belki ama böyle olmazdı. Bana göre her şairin hayatında böyle mecnunane aşklar var. Yahya Kemal’in Canan’ı, Ahmet Haşim ‘in hayalileştirdiği sevgilisi ve bizim bilmediğimiz nice sevgililer. 
Ayrıca şiiri üzerinde düşünmek, değişiklikler yapmak, yeni ve özgün bir dil bulmak gerek. Şiiri bekletmeli, mayalandırmalı, yakın çevre eleştirilerine açılmalı, değişik yerlerde paylaşmalı tepkileri almalı. Asılında şiir yazmamalı, şiir şairine kendini yazdırmalı. Bir ustaya açılmalı, onun denetimi ve öğütleri doğrultusunda gidilmeli. 
Bol okumalı sadece şiir değil, roman, hikâye, masal, kısaca tüm edebiyat alanında bilgi birikimi, kültürel donanım, hatta Fuzuli’ye göre tüm bilimler. Dini ilimler de bence olmazsa olmazı işin. Tarih derinlik ve diyalektik açısından gerekli donanımlar. Şimdilik bu kadar yeter. 20 30 yıl öncesindeki yazımı değiştirerek temize çektim şimdi. Düşüncem fazla değişmemiş. 
Ahmet KEMAL

Ahmet Kemal