Mavi bulut.
Asi eksen.
Sevdalı bir mizansen katıksız gözyaşı.
Diril gölgeler
Tevazu mağduru sevdalar
Göğe konuşlu kompartıman.

Mağdur bir düşün penceresinden, eklem yerleri kırılmış şiirler derleyen makamsız bir satır başı ve az evvel taarruza geçti heceler ve kekelediğimi de sanmasın kimse ben ki; beylik kelamın hüviyetine yenik düştüm yeniden.

Ağlayan mizacı mı öykülerin hani tozu dumana katan bir şiirin alfabesi olma ihtimalim ile künyemdeki ismi dışlayıp yansız bir tevazu yüklendiğim ve mihrabın ömründen çalıp mekâna atıfta bulunduğum bir vecizede de senkronu tutturamadığım…

Az evvel çatısı aktı yalanların hükümranlığında bir sihirbaz edası ile yüklendiğim mahcubiyet ve bin bir yeis ile ikircikli sevdalara yeltenen hazan mahsulü sevgililer hala bahar telaşı ile açma sevdasındalar.

Yalın bir kelamın mağduriyeti ne mi peki?

Az evvel geldim.

Hazan mahsulü illa hüzün çalgıcıları mı?

Oysaki tuşları piyanonun öyle söylemiyor.

Kalibresi mi günün ve devasa bir hüküm ve işte güldür güldür akmaya başladı sözcüklerim ve sevdalı bulutlar dumura uğramışlığın telaşı ile atıfta bulunuyorlar.

Kaç öğün aç gezen göğün mahzun yıldızları.

Sarkıtın uzamında bir sayaç ve işte damlıyor aşkın nidaları.

Provasını asla yapmadığım yeni bir acı ve menkıbeler sonlanıyor laftan anlamaz zalim gölgeler asla da haz etmiyorlar şen bir sesin de gülümsemeye âşık olduğundan mı nedir zaman zaman acıdan yanan gözlerinde kiremit rengi bulutların ben şafağa nazire ederken.

Girift bir heyecan.

Ve kaos.

Salkım saçak adeta saçakların kırık uçlarından sızan suyu yudumlamak isteyen tekir kedi.

Bir ikindi vakti ve ezan sesi.

Anımsadığım sadece bunlardan ibaret değil elbette gerisi illa ki gelecek.

Kısa tutmaksa hayatı.

Uzatmaksa lafı.

En çok da sevdanın ısıttığı bir sonbahar akşamı.

Ellerimde isyankâr poşetler ve göğün yaşları idame ediyor her birinde geç kalmışlığıma binaen bir satıra sığdıramadıklarım hele ki yazmaya gönülden sevdalı.

Çok özledim en çok da kendimi.