Çörek Otu
Çörek otu kokan sabahlara uyanmak gibi huzur dediðin. Þimdi herþey puslu, buzlu. Þimdi herþey günbatýmý yüreðimizde. Bir o kadar güzel, bir o kadar yitik. En diplerde kaldý gün doðumu utanmalarým. Kutu kutu rengarenk travmalarým, terkettiler kumral saçlarýmý. O gün vurdular makasý. Güzellik en büyük yanýlgýydý. Kestirip attým sadece, bu iþ çok uzamýþtý/uzatýlmýþtý.
Kahrolasý cesaret! Oldum olasý kanýmda dolandý zaten. Dozu dozuna uygun olmayýnca karþýndakinin, sadece gözükaralýk kaldý adý. Oysa cesaretle gözükaralýk arasýnda incecik bir çizgi vardý. Ben yanýnda aþk, sen yanýnda akýl. Güç dedikleri þey dik durmakmýþ öyle diyorlar. Acý çekmemek için bencil olmakmýþ… Ha sonra birde gereðinden fazla deðer vermemekte lazýmmýþ. Gülümseten kliþeler bunlar. Sadece fotosentez yaparcasýna yaþamak aslýnda þu hayatý. Acý çekebilecek kadar sevmekti oysa mutluluða taþýyan. Acý çektiðinde baþedebilecek kadar dik durabilendi güçlü olan. Farklý olaný taþýyabilecek kadar krizantemleri sevmekti cesaret. Beni delirtecek kadar deðiþtiren/deðiþtirten.
Zamane aþklarý! Yüzü hürmetine bakýpta kaçacak kadar prangasýz. Hangi mevsime hangi duygu yakýþýr ondan bile bir haber dolanýyor tepemde. Uyku dolu bedenlerle dolaþýyor yataklarýnda gözlerimin. Sanki ben bilmiyor muyum gönül yoksulluðunun ne demek olduðunu? Bilmezden geliyorum iþte. Eksik olaný tamamlayamayacak kadar fakir sevgileri biriktirip biriktirip çoklaþtýrýyorum kendime. Beni üzebilecek yalanlarýn kokusu burnumda çoktandýr. Sorun deðil, ben hep hazýrým zaten lades demeye. Tadý orada ya bu iþin. Sevdi mi böyle sevmeli insan! Baþýna gelecekleri bile bile, inadýna inadýna doðmalý her yeni güne. Bende suçlarýmýn sen olanýný, parmaklýklarýna tutuna tutuna iþledim iþte. Neticede þefkatiydi ellerimin hapse atýlan/attýrýlan.
Nihayeti önemsiz tutacak kadar büyürken, kendimi gizlemeyecek kadar küçülüyor varlýðým. Ne mutlu bana! Hala gün doðumuna dokunabiliyorum. Bana karþý yitirilmiþ duygularý önemsemeye ne hacet, ben hala hissediyorum. Ýnsanlarýn korkularý, en zayýf noktalarý palavrasý. En zayýf nokta yoktur, kendine yenilmek vardýr yaþam oyununda. Kurallarýna göre oynamaya kalkýp tökezleyenlerin bahanesi bunlar. Ýçinden geldiði gibi sevmeyi beceremeyenlerin kalkaný. Birde içinden hiç gelemeyenler var ki, onlar en acýnýlasý. Ýnsan vazifeleriyle doðar, vazifeleriyle yaþar ama vazifesizce ölüverirmiþ. Öyle diyorlar. Bense arkama yaslandým, ayaklarýmý uzattým, edepsizce gülümsüyorum hayata. En kýrmýzýsýndan kadeh kaldýrýyorum fotosentez yapanlara. Kim ne derse desin ben hala, çörek otu kokan sabahlara uyanýyorum/uyandýrýlýyorum.
YORUMLAR
Henüz yorum yapýlmamýþ.