Mektuplar ALLAH’A yazılıyor. Olur, mu hiç öyle şey demeyin. Olmuş İşte… Önce akıllının mektubunu anlatayım.
İş yok güç yok. Cepte para yok. Çare yok. Umutsuzca alıyor kalemi eline:
“Allahım !
Ben basiretsiz idarecilerin olduğu bir memlekette yaşıyorum. İşsizlik hat safhada. Adamı olana iş te var, aşta. Borç istesem kimse vermez. Verseler bile ben geri ödeyemem. Size bu mektubu göndermekten başka çarem, kalmadı. Bana acilen1000 Tl. lazım. “

Koyuyor zarfa. Zarfın üzerine de ALLAHA GİDER yazıyor. Yapıştırıyor pulunu. Atıyor gönderilecek mektupların kutusuna.
PTT .nin tasnif memurları. Zarfı alıyorlar ellerine.” Allah Allah. Böyle adres mi olur? Götürüyorlar Müdüre. Diyelim ki müdürün adı da Ahmet olsun. Ahmet Bey açıyor, okuyor. “Vay anasını be memleket ne hale geldi. “ Topluyor personelini:
“Arkadaşlar. Biliyorum sizlerin maaşlarınızın durumunu. Ancak her şeye rağmen bu insana yardım etmemiz lazım. Herkes gönlünden ne koparsa versin.”
Paralar toplanıyor. Miktar 900 Tl.
“Olsun.” Diyor Ahmet Bey. “gönderin”
Üç gün sonra yine bir mektup bırakılıyor PTT. ye Adres yine aynı. ALLAHA GİDER.
Yine açılıyor mektup:
Yazılanlar aynen şöyle:
“Allahım. Dileğimi yerine getirdin. Bana 900Tl. geldi. O ahlaksız Postacılar 100 Tl. sini kesmişler. Olsun buna da şükür.
”Bu işin şakası…

Bana arkadaşım BİR DELİNİN MEKTUBU diye bir yazı göndermiş. Okudum. Mektup çok etkileyici olmasına rağmen uzun. Birçok kelimelerin anlamını da açıklayınca daha da uzadı. Biliyorum uzun yazılar sitemiz de pek okunmuyor. Gerçi mektubun orijinalini Halisyildız isimli üyemiz yayınlamış olsa da dediğim gibi uzun olunca pek okuyan yorumlayan olmamış.

Mektup Elazığ Tımarhanesinde yazılmış. Yazan kişi 1965 yılında vefat etmiş. Resimde ortadaki kişiymiş mektubu yazan. Sadeleştirdim. Özüne dokunmadan günümüz Türkçesine göre sizlerle paylaşıyorum.

Ben Urfa’nın küçük bir köyünden ismi önemsiz, cismi değersiz, çaresiz ve kimsesiz azraili bekleyen bir deliyim. Bu mektubu başhekimlik kanalıyla sana gönderiyorum.
Allahım!
Meyvelerden tadı acı, kokusu bulandırıcı, ancak sinirlerimi yatıştırdığı için dağdağa’na, çalgılardan ney’le kemana kaptırmışım kendimi.
Yatağım akasya dikeni, yorganım kirpi derisi. Kalbim fırın, yüreğim çöl fırtınası. Ruhum seni seviyor.
Aklım kaderin cilvesi, talihin sillesiyle gel gittir. Derdin, gamın kilosu beleştir. Nerede bir güzel varsa bana yüz vermez, yiğitler bana terstir.
Aylar geçti tek temizliğim gözyaşı ve toprakla aldığım abdesttir. İçkimiz kezzap, mezemiz ateştir.
İki cihan sultanı büyük Allahım.
İnsanları dünya, ruhları vücut, erkekleri kadın, cenneti müminler, cehennemi inkârcılar için yarattın.
Peki, benim gibi, senin aşkından aklını yitirmiş delileri niye yarattın?
Sen akıl verdin onlar hatlerini aştılar. Sen ikram ettin onlar inkâr ettiler. Sen ihsan ettin onlar isyan ettiler. Niye suçu bana yüklersin?
Kurana uygun ahlak kalmadıysa kâğıdı ve yazısı ne işe yarar?
Ey en ufaktan en büyüğüne, yerlerden göklere, cansızdan, bitkiye, hayvandan, insana, her şeyin ve herkesin sahibi, âlemlerin Rabbi. Dertli bedenlerin, kederli gönüllerin, yaralı yüreklerin tabibi. Kalplerin sevgilisi yüce Allahım.
Ben öksüz, yetim, sahipsiz bir tımarhane delisi.
Her şeyimi elimden aldın. Yurdumdan yuvamdan ayırdın. Gurbete, hasrete saldın. Onları ararken seni buldum. Beni hayallerden kurtarıp gerçeğe ulaştırdın.
Ben senden Hz. Muhammedi miraca yükselten Burak’ı mı istedim?
Ben senden Hz. İbrahim’in kerametlerini mi istedim?
Ben senden Hz. Musa’nın cesaretini mi istedim?
Ben senden Hz. Ömer’in dirayetini mi istedim?
Ben senden Hz. Osman’ın cömertliğini mi istedim?
Ben senden Hz. Ali’nin yüreğini mi, ilmini mi istedim?
Ben senden mal, mülk, şan, şöhret mi istedim.
Ben senden sadece seni istedim.
Şükürler olsun.
Eğer akıllı olup ta; hain hilekâr olsaydım.
Varlıklı olup ta; zalim sahtekâr olsaydım.
Âlim ve saygın olup ta; gafil ve riyakâr olsaydım.
Sağlıklı olup ta; ahlaksız, vicdansız olsaydım.
Daha mı iyiydi?
Allahım !
Ne bayramlarda süslü elbiseler giydim.
Ne etrafımda dolanan dostum, hayranlarım oldu.
Lezzet ne? İzzet ne? Fazilet ne tatmadım. Bilmedim.
Ama şikâyetim yok. Ben şikâyet etmem.
Ben nimetlerin asıl sahibi seni buldum. Beni yoktan var ettin. Varlığından haberdar ettin.
Şimdi son dileğim. Beni yanına al. Sana bu mektubu gönderdiğim için bana darılma. Beni nurundan ayırma. Senden başkasına yalvarmanın sana ortak koşmak olduğunu biliyorum.
AL BENİ YANINA.

Hadi bakalım. O deli mi akıllı. Yoksa biz akıllılar mı deliyiz?