Karlar yağıyor
Soğuk yakıyor
Adamın biri
Camdan bakıyor.

Poşetinde üç ekmekle bir kız çocuğu geçti yoldan. Peşinden bir köpek koştu.
"açım” dedi. Kopart şu ekmeklerinin birinin ucundan"
Çocuk korktu kaçtı.
"Kötülere hep KÖPEK diyorlar ya, ondandır. Korkma sen evine git. Ben başkasından isterim."
Oturdu , beklemeye başladı.
O geliyordu yine. Elindeki iki poşetten birinde bira, diğerinde ekmek vardı. Kararsız dı. Ama açtı. Tanıyordu bu adamı. Umutla yanaştı yanına.Karnına öyle bir tekme yedi ki, kaçamadı acısından…
Pencerede ki adam dayanamadı. Et suyuna doğranmış ekmek tabağıyla indi aşağı. Koydu önüne. Köpek yemedi.. Çaresiz çıktı yukarıya.. Yine pencerenin önüne geçti. Bağırdı pencereden ;
"Neden yemedin?"
" Yemedim çünkü sen apartmandan indin. Zenginsin. Benim zenginlere güvenim yok. Ben de odaları sıcak, karınları tok zengin bir evin köpeğiydim. Küçükken aldılar beni. Büyüttüler. Sevdiler. Çocuklarının oyuncağı oldum. Ama o çocuk büyüyünce, beni de sokağa attılar. Yediğim sadece onların artığıydı.”
Adam üzgündü.
Bilgisayarını açtı. Yanıyordu bilgisayar. Özgecan... Bir fidan Özgecan. Yeşermeden, koparılıp ezilmişti.Kesilmişti…Yakılmıştı...
Ne yapmalıydı?
İsteksizce dolandı durdu. Televizyonu açtı. Oralar da öyleydi. Elinden gelen bir şey yoktu. Adamın da kızları vardı.
Onlarda işlerine minibüsle gidiyorlardı.Sonra yağmurlara inat ağladı, ağladı…
Çaresiz yine camın önüne geçti. Köpek hala oradaydı. Bağırdı yalvarırcasına;
"Yesene… Sana getirdim. Yesene"
"Yemem çünkü sen zenginsin"
"Değilim."
"Olsun size güvenmiyorum"
"Peki benim suçum ne?"
"Yapılacak çok şey var. Ama yapmıyorsunuz. Bak bilgisayarına. Kaç kişi o canavara KÖPEK demiş. Özgecanı biz değil siz insanlar öldürdünüz. Kendi suçunuzu bize yüklüyorsunuz."
Adam bir şey diyemedi. Köpek haklıydı.
Genç bir kız geçti yanından. Öğrenciydi heralde. Poşetinde bir ekmek vardı.
Durdu. Sevdi köpeği. Poşetindeki ekmeğin yarısını böldü.Ona verdi. İştahla yedi köpek…
Camın önündeki adam kalktı.Göz yaşlarını sildi. Giyindi.Dışarı çıkacaktı.

O adam kim miydi?
Bendim…