[ italik ]
Şemsi Tebrizi Şam'dan,gelir iken Konya'ya,
Uyku ağır gelince,uğrar hemen bir hana,
Uğradığı hanların,dolmuştu hemen hepsi,
Kalacak yer bulamaz,ancak açıktır camii.


Gelir orda camiye,kılar orda yatsıyı,
Cemaat dağılınca,uzun tutar duayı,
Çıkarır cübbesini,yastık eder altına,
Yorgun Şemsi Tebrizi,hemen dalar uykuya.


Geçer beş on dakika,gelir ordan görevli,
Yatılmaz burda kardeş,burası Hakkın evi,
Doğrulur Şems yerinden,dikilirler ayağa,
Benim zararım olmaz,uzanayım şuraya.


Garibim evim yoktur,yolum düştü buraya,
Uğradım yok dediler,yolda bütün hanlara,
Bir zararım olmazki,kalacağım bir gece,
Var git kardeş işine,bırak beni halime.


Vazifeli kızarak,uğraştırma nafile,
Yoksa atarım seni,yaka paça elimle,
Tuhaf olmuştu Hazret,kalktı hemen yerinden,
Cübbesini giyerek,hemen çıktı camiden.


Bakarken arkasından,fenalaştı görevli,
Boğuluyorum imdat,derken boğuktu sesi,
Sesi işitti herkes,İmam geldi meclise,
Ne oldu kardeş diye,çağırdı görevliye.


Kayyum hikaye etti,olan biteni orda,
Koşarak yetiştiler,arkasından Uluya,
Kusurunu affedin,davranmışlar cahilce,
Bağışlayın nolur onu,büyüklük kalsın sizde.


Baktı İmama Hazret,üzüntülü bir halde,
Benden çıktı bu işler,duacıyım kendine,
Dua edeyim ona,ölüversin imanla,
Yapacağım ancak bu,duacıyım Mevlaya.

22.12.2014//KIRIKKALE
HİDAYET DOĞAN