[ italik ]
can havliyle ağaçlara tutunmuş sararan yapraklar ,..
kuşlar durgun, sessizlik hakim
göç hüznü var semada
belki bilimeyene yolalış heycanı
belkide alışılmış hayattan kopuşa hazırlık...

güneş küskün nazlı biraz
gizlenmiş
herşey solgun, bitkin , bezgin
sahiller boş kış uykusu bekleyişi hakim

etrafda gülen bir yüz nede ışıldayan bir göz
insanlar hüzünlü ,yüzler gri renksiz solgun yavan...
yürürken sonbahar hüznüne teslim olmuş sokaklarda titredim
olmazki böyle dedim kendi kendime
sonbahara inat yapmalı birşeyler
kaçırmamalı hayatı yakalamalı bir yerinden
canlanmalı herşey yine yeniden heycanla şevkle yeni bir hevesle

almalı rengarenk boya
boyamalı heryeri uçarcasına
düşen yaprakları yeşillenmeli yapıştırmalı ağaçlara
solgun binaları rengarek yapmalı harcamalı boyaları hoyratça
silmeli bulutları güneş çizmeli peşinden masmavi gökyüzü

dürtmeli kuşları acımadan miskinliklerine
ötün hadi demeli canlandırın yeryüzünü
bezgin mutsuz insanlara maskeler dağıtın gülümseyen yüzler dolsun heryer
belki bir fitil ateşlerinir gözleri ışıldarken
gülsünler sadece mutluluk için de bu yeterli

işte böyle sonbahardı yine herşey
ama artık nalburdan aldığın boyalarla daha renkli... [ /italik ]