Gülmeye hasret kaldı dudaklarım
Prangalar vuruldu hayallerime …
Göz pınarlarımda köz tuttu yangınlarım
kül oldu sağanak yağmurlarda sevdalı ağıtlarım
Kıvılcım çiçekleri açtı en derinlerimde
Savrulup durdum türlü bilinmeyenlere
Silleli tokatlara gark oldu körpe arzularım
Kaderimin tek marifeti vardı dikenli elleriyle;
Sürekli yüreğime sözden tokat darbeleriyle,
Ve sürekli yüreğime işkence !...

Kader yüzünden terk etti beni büyük aşkım
Zor da olsa ben ben
Kendimi yokluğuna alıştıracaktım
O düşüncem dahi kaldı yarım
Ama şu ana dek onu ben daha unutmadım
Viraneye döndü sevgi bağlarım,
Mehtabım karardı, kış oldu baharlarım
Ben o yüzden bugün yarımım !...

Paralanmış bir bestenin eseri gibiydi dudaklarımda iniltilerim
Vuruldu can özünden bu sevda mahşeri yüreğim
Hep şafakların yalnızlığında tutuştu kanlı gözlerim !
Hıçkırıklarıma sindi büyük sevgim
Kaderimle uğraşmaktan yemin edebilirim,
Bazen adını bile unutuyorum kendimin !?…

Yoktun...Gelmedin, karanlık oldu evrenim
Yoktun…Gelmedin, fermansız oldu sözlerim
Yoktun…Gelmedin, dermansız oldu dizlerim
Yoktun...Gelmedin, çürüyüp kaldı öyle hayallerim
Yoktun...Gelmedin, ama seni hep yüreğimde hissettim
Çaresizlikten bunun nasıl bir aşk olduğunu bilmedim
Az tanıdığıma göre çok kaybettim
Ancak senin yok'luğunu sevebildim
Sırf bunun için senden yana aç yüreğim...

Sen yokken prangalar vuruldu hayallerime
Sen yokken yalnız kaldım kendi halimle
Sen yokken gülmeye hasret yaşadım şu seven yüreğimle !...
Fark etmedin sen,
Sevgine aç günlerimin hiç bir anını bile
Tüm yok’larla yaşıyorum aşkını ben sen gidince,
Varlığını hayal ede ede
Ve de en derin özlemler içinde !...

Şimdi ise yüreğime sığdırdığım anılarının duldasında
Ayrılık şarkıları dinlemeye koyuldum umutsuzca
Hepten içine battığım böylesi bir hüzün ortam da
Beliriverdin sen karanlık odamda !
Hani gelir gibi uzaklardan koşa koşa
Sardın, sen yorgunu yüreğimi yüreğinin baharıyla
Hani tam da
Canımın bitti bitecek o son noktasında,
Yeni bir can yüklemiş oldun gelerek şu cılız canıma !...

Rüya görüyorum sandım en başta
Ancak hayalle gerçeği birbirinden ayırınca
Birden uyanıyorum ki...
İstersen o an’ı hiç sorma ?
Lakin anlatamam sorsan da
Hangi an gerçek, hangi an düş ?
Bocaladım seni görür görmez karşımda !...

Öylesi minicik bir zaman parçasında,
Seni yaşamış oluyordum canlı olarak ben anı anına
Üstelik dudakların gülüşüyordu bana
Dudaklarımın ise
Hala bekliyordu tereddüt duraklarında
Ancak dönebildim gerçek dünyama
Hayallerin benden firar ettikten sonra...




İ. HAKKI GÜRCANOK
(TEMMUZ / 2005)
AĞVA