…..BÖLÜM BİR…..


Gülmeye hasret bıraktı
Beni bu ayrılıkçı aşkım
Prangalar vuruldu hayallerime
Köz tutarken yangınlarım
Kıvılcım çiçekleri açtı sol yanım
Savrulup durdu bilinmeyenlere hayatım…
+++
Bir sille gibi indi
Ayrılık acısı ta derinlerime
Kaderimin tek marifeti vardı
O dikenli dolu elleriyle
Sürekli bana işkence !...
+++
Kader istedi
Yar benden terki diyar etti
Büyük aşktı benim ki
Zor da olsa,
Yokluğuna alıştıracaktım kendimi
Başaramadım, inadına acım devam etti
Ben bittim ama acım bitmedi !…
+++
Onu unutmadım, unutamadım
Viraneye döndü hayatım
Ne yazım belli ne baharım
Tek mevsimlik bir dünya da
Hep kış’ta kaldım…
+++
Yoktun...Gelmedin, karanlık oldu evrenim
Yoktun…Gelmedin, fermansız oldu sözlerim
Yoktun…Gelmedin, dermansız oldu dizlerim
Yoktun...Gelmedin, çürüdü hayallerim
Yoktun…Gelmedin, ben de seni senin yokluğunda sevdim
Sen yokken varlığını yüreğimle besledim…
+++
Nasıl bir aşk yaşadığımı sen gidince belledim
Hasılı az tanıyıp çok kaybettim
Az varlığını, çok yokluğun yüzünden fark edemedim
O kısacık varlığınla
Sana aç yüreğim...
+++
Sen yokken prangalar vuruldu hayallerime
Sen yokken çaresizliğinde çaresizliğini tattım kendim de
Sen yokken hasret kaldım bir nebze gülmeye
Sen yokken ölümü dahi özledim ben çoğu kere…
+++
Şükür ki yaşıyorum yine
Seven bir yürekle
Duydun ama ne fark ettiğini
Fark ettirmedin sen bana üstelik de
Oysa varlığını hayal ede ede,
Tüm yok’larına rağmen vardın sen hep ben de…
+++
Şimdi ise,
Yüreğime zor sığan anıların duldasında
Ayrılık şarkıları dinliyorum umutsuz bir aşk adına
Hepten içine battığım bu hüzün bataklığın da …

…..BÖLÜM İKİ…..

Böyle düşünürken şimdi ben
Sense hiç umulmadık bir an da
Beliriverdin aniden düşünce odamda !
Bir parantez içine
Mahkum oldu tüm olumsuz duygularım bir an da
Kopup gelmişsin meğer
Hani beni o ilk bıraktığın yerden toplaya toplaya…
+++
Sarıldın bana çepeçevre,
Sen yorgunu yüreğimin rüzgarıyla
Ben de sarıldım sana doya doya !
Canımın bitti bitecek noktasında
Yeni bir can yüklemiş gibi oldun sanki sen bana
Tekrar dönmekle bu cılız canıma !...
+++
Önce rüya görüyor sandı yüreğim
Ancak hayalle gerçeği birbirinden ayırınca
Apar topar uyanıp canlandı benliğim !
İstersen o an’ı bana hiç sorma ?...
+++
Anlatamam,
Kavuşmalara acemiyim
Anlatamam, cehennemi yokluğundan henüz geldim
Lakin uzun ayrılık boyu çok çektim
Elbet böylesi sevinçlere hiç alışık değildim…
+++
İlla ki anlatamam;
Hangi an gerçek, hangi an rüya
Bocalayıp dururum mutlaka
Seni yüz yıllık bir sabırla
Böyle dursan da karşımda !...
+++
Şu da bir gerçek ki,
Seni yaşamaya başladım artık ben
Hem de bak kanlı canlı !
Üstelik dudakların da
Hem kıpır kıpır ediyor, hep harikalar harikası !
Sanki “gel” diyorlardı dudaklarıma açıkcası…
+++
Ama ne çok zor dönebilmiştim
Kim bilir gerçek dünyaya ben geri
Benden firar edip gittiğin uzun zamanlar sonrası
Öyle güçtü ki buna inanmanın sana anlatılması
Hani sen temelli olarak dönüp de,
Tamamen bitince senli hayallerimin faslı...


İ. HAKKI GÜRCANOK
(TEMMUZ / 2005)
İ S T A N B U L
AĞVA