Sevdam uçup gidiyordu
Umudu felç olmuş ellerimden
Koskoca istasyon da
Bir ben kalmıştım sahiden
Ben ki tam da,
Şu an terk edilmeye yeltenilen
Lakin gitmek üzereydi artık kara tren...

İçinde ki terk eden
Sevilmediği yere gidiyordur muhtemelen
Oysa daha önce çoktan kalkmıştı
Sanki o kara tren
Ayrılık kararı verildiği andan itibaren
Saplanmış olarak duruyordu aslında
Bir türlü çıkıp gidemiyordu o yüreğimden...


Daha sonra istasyondan
Sonra, sonra da
Şeklen gözlerimin önünden
yüreğimden,
Ve en sonra da
Bir "Elveda'yı" dahi bana çok görerekten
Nihayet kalktı o kara tren !...

Oydu halbuki
Beni burada bırakıp giden
Uzaklara doğru uzaklaşan oydu benden
Oysa ki ;
Tren gittikçe küçülendim asıl ben
Küçüle küçüle,
Bir nokta haline gelen...

Siliniyordum yavaş yavaş artık işte
Sürüklüyordu beni de,
Kara tren onunla birlikte
Onun gittiği yöne
Başı boş irademi de çekiyordu o kendi peşine...

Göz kırpıyordu acizleşen iradem her hangi bir ölüme,
Düğüm düğüm oluyordum ben
Yığınak yapmıştı sanki benim içime
Bin bir türlü çözümsüz onlarca bilmece ?
Giden de kalmıştı gerçek aklım bana göre
Yapayalnız bırakmıştı beni burada ki emanet aklım öylece...

Ayrılığın boz bulanık virajına girildiğin de
Ve sessiz bir gürültünün gizemi için de
Ruhumu benden koparmaya yeltenip adeta
Çekiyordu gidende kalan aklım büyük bir inat içinde
Burada kalan bir gıdımlık aklımı da sürekli olarak kendine !?...

Alamamıştım kendimi geri ondan
Ne kadar çok mücadele ettiysem de
Alamamıştım bir türlü geriye
Göz kırpıyordu ısrarla şimdi de;
Gidende kalan aklım öylece,
Göz kırpıyordu bir sonraki hızlı trene...

Bana "Sen de gel, gel ? "
Diyerek son derece nazik ve davetkarane
Sürüklüyordu ondan da önce
Gidende kalan aklım onun gitmek istediği yere
Yani bir sonra ki gelecek olan kara trene
Teslim etmek istiyordu bizzat beni de,
Demir vicdanlı tekerleklerinin o demirden ellerine !...



İsmail Hakkı Gürcanok
AYVALIK