[ italik ]




bir kelebek düşüydüm
ömrü günlük mucizeydi göreceliğim
cemreleştikçe sancılarıma daha da büyük acılar büyüttüm habitatımda
en çok da sararmışlığından sevmiştim kararmışlığımı
bir de seni ve senin tarifine, tarif ekleyemediğim sıcağını, kucağını




kırıldım
düşen son yaprağın ardından kuru dal misali
güz masalı değildim oysa rengime hazan hiç değil
kanat germeyin şekil vermeyin yazıma, ayazıma
zemherisine figan içim dışım kıştır zaten benim




mürekkebi damladıkça
ağrıyan hüznümde sayfalar dolusuyum şimdi
dilimi de kaybettim dillendirdiğim hikayemi de
şiir firarisi sessiz bir harfim belki,
belki de alfabesine çığlıklarında mülteci




adıma adını,
adımlarıma yollarını katmaktan geliyorum
gölgesine üşüyen servi, toprağına yeşeren ceset gibiyim
bildiğin gibi değil,
bilemeyeceğin kadar bildik biriyim bu aralar kendime




doldur be meyhaneci dedikçe
içtikçe ölesim, öldükçe yine sana dirilesim geliyor
dolu dizgin sarhoşluyorum, sarhoşluğuma da
yinede boşluklarım dolmuyor, dolamıyor
bir kelebek düşü kadar sen düşlerime vadileşmedikçe...













ilhanaşıcınisanikibinondokuz[ /italik ]