oysa;
bakir her cümlede
hakir bir yalnızlıktır
şiirin ahraz zamanı
bu akşam ya ben uslanmaktayım
yada sen ıslanmak da
vakit dar
vakit hilekâr
açlıklarına volta atıyor
denizi koruma altına almış martılar



çapkın bir dublede aşkını arıyor adam
ve damar şarkılarını söylüyor solist
tok sesli bir bayan
yüzü ayan beyan
kadrolu metrukluğuma
varlığıma, yokluğuma kadrolu
müntehir bir kahkayayı
ısmarlıyor meczupluğuma




öteki masada ses yok seda yok
anlaşıldı herkesin karnı tok sevdalara
el vedalara karnı tok
kavuşmaların da yenisi çıktı
rakıların da
yok bunun ötesi berisi
gerisi zülüm
gerisi kötürüm



anla zaman arasın da
çelişirken vakit
noter tasdikli olmayan akidin hükmü yok
farkımı fark etmediniz
matlupla tediyeyi aynı kefeye koydunuz
ben gözlerimi odaklamıştım gözlerinize
sizse aradan sıyrılıp gittiniz
bence ayıp ettiniz
kayıp



son buluşma yeriydi
ayrılık çeşmesi
ama siz ırgaladınız
yüreğim de demir atıp kaldınız
dokunduğunuz her yerde de
bir köşeli parantez açtınız




çok uzak kalmıştı imgeler
sen tutmadın ellerimden
bende haberdar olamadım teninden
şimşek çaktığın da
çok sesli bir müziktir gök gürültüsü
her yüreğin bir kader çıkmazı vardır
birde pası
söylesen sabıkalı olursun
söylemesen suçlu




dokunmayın yağmura ağıt yaksın
biraz da rahatlasın
yatağın da akarsuyun
hızla çoğalabilirim
anlamadınız mı hala
hastayım size hastayım
artık taburcu olabilirim