Bir sözle dünya oynar içimde,
Bütün sokaklar dolaşır nefessiz
Bir sözle ne imkansızdır her şey
Bütün havalar rüzgar kokar
Tenime dokunur korku pusulası
Ellerimi ararım her saniye başında.
Bir mevsime şahit olmak gibi,
Dolanır bütün ülkeler
Kavgaların ortasında,

Yoruluyorum
Bir durak bekliyor köşe başında
Çarpılır bütün gölgeler ışığıma
Karanlık bürünür yolculuğum.

İlkelerden usandım,
Bu şehirde zor insanlar,
Yunt dağlarına meydan okurcasına
Kimse bilmez bir şey bilmediğini,
Biter bütün doğallığı cahilliğin,
İlkelerine pustum,
Yoruyorsun beni,
Ve yine karşımda
Bir çocuk ağlıyor
Herkesten korkmuş
Sokaklar gizleniyor

Sırtında çirkin bir namlu döver kalabalık
Başına ödül koymuş siperler
Çağlamış kızıl çeperini
Renginden bunalmış bir kaldırım
Dağıtıyor sonla başın ikilemini
Biraz salaş bir homurtu
Canlanıyor gözlerinde
Sararıyor bütün yoksul işkenceler
Dert büküyor soğuk bir maviden
Uzatıyor bakışlarında
Yanılmasına hayran kalmazdım
Öyle çobanı yaylalardan geçerken
Sırtında ulu bir madenin çizgileri
Sağır sanmasın diye bakarsın
Bir kör dünya kalsın geriye
Uzasın gölgeleri huzur pencereme
Yoksul bırakmalı bütün diyarlar
Atılmalıdır geriye sen kal alısın
Çinilerin arkasında rengarenk
Tek renk sen olmalısın