KAHVEM BİTİNCE CANIM SIKILIYOR

eskisi den de olduğu gibi yalnızlık
yanımda birilerinin olması değil
yalnızlık,
hiç olmadık zamanlarda
kalabalıklar arasında bile yalnız kalmaktır
mihrine yazılmışsa bir kere yalnızlık
hissetmezsin
duygusuz
duyarsızlaşırsın
belki kırk yılın hatırına sohbet ederiz diye
sığınırsın bir kahvemin buğusuna
sıra telvesine gelir
fal bahanesi içini dökmen bile yetiverir
en azından bir tadı
bir duygusu var
ve umutlandırıyor
insanlar gibi tadımı kaçırmadan sessizce dinliyor
arsızın
uğursuzun
şerefsizin
üstüme yüklediği yorgunluğu bile alıyor
üç güne mi desem
beş güne mi desem
bazen birilerine beyaz atlı bir prens
bazen birilerine prensesler
aydınlık bir gelecek
bazen de Karun kadar zenginlik sunuyor
gerçek şu ki
benim de
insan sesi duymayınca değil
evde kahvem bitince canım sıkılıyor

Efkan ÖTGÜN
[ italik ]