Büyükse, kara elbiseli duman, çok büyükse;
Güneş olsan aydınlatamazsın karanlığı çocuğum,
Güvenmek beyhudedir çok zaman
Tuttuğun dal çürükse.

Dene bak yürek sızım!
Cam bardaklar bile bir kez kırılır,
Kırıla kırıla kırılmasını öğrenme kızım.

O gece düşteydin sen,
İki tepe arasında yedi renkti gökkuşağın,
Başına taç ettiğin
Islak yeşil,
Parıl parıl parıldıyor gözlerinde
Tam da mutluluğun doruğundasın
Her şey güzel,
Her şey çok iyi
Sonra açılıyor kutu, çıkıyor kötü
Karanlığa düşüveriyorsun birden,
Herkes oynarken çiftetelliyi(!)

Olanlar olur, yer yarılır,
Güneş sancılıdır o ara
Gök üstüne düşer, masa titrer, bardak kırılır,
Gerçekler acımasızdır kızım;
Kışı yaşamadan varamazsın bahara

A benim güzel kızım;
A benim bahtsız yavrum;
Sevmek yetmiyor ki mutlu olmaya…

Sakın unutma!
Yere düşen insan iyi görür
Önünü, arkasını...
Eğer kalkarsa düştüğü yerden;
Daha dik durur,
Daha dik yürür…

İbrahim COŞAR