Güneş olsan aydınlatamazsın karanlıkları,
Eğer ki önünde bulutlar varsa.
Çırpınmak beyhudedir her zaman
Yollar sana duvarsa.

Dene bak!
Cam bardağı bile bir kez kırılır,
Sen, sen ol;
Kırıla kırıla kırılmasını öğrenme kızım.

Düşün ve hayal et!
İki tepe arasında yedi renkli gökkuşağını
Islak yeşil, parıl parıl parıldıyor gözlerinde
Tam da mutluluğun doruğundasın
Her şey güzel, her şey çok iyi
Ya sonra?
Karanlığa düşüveriyorsun birden,
Herkes oynarken çiftetelliyi(!)

Olanlar olur, yer ortadan yarılır,
Artık sancılıdır doğum
Gök üstüne düşer, masa titrer, bardak kırılır,
Hayat bu işte; kışı yaşamadan
Bahara varamazsın çocuğum.

A benim güzel kızım;
A benim bahtsız yavrum;
Sevmek yetmiyor ki mutlu olmaya…

Ama unutma!
Yere çakılan insan arkasını iyi görür,
Eğer kalkarsa düştüğü yerden;
Kendisine gülenlerin üstüne
Daha dik yürür,
Daha daha dik yürür...

İbrahim COŞAR