Ah... Can Eylül,
Ağzı süt kokulu Leyla...
Ve daha nice ziyan olmuş çocuklar
Feryadınız yeri göğü tırmalar
Bunu nasıl duymaz taşlaşan yürekler
Kurşun mu akmış
Bu kadar sağır kulaklar?
Ey Tanrım...
Söyler misin lütfen:
Bu gözü dönmüş yaratıkların
Utanmazca gidişi nereye kadar?
Biz ne zaman böylesine canavarlaştık
İnsanlığımızı nasıl, nerede bıraktık?
Bu dünya, meleklerle cellatlarının
Birlikte yaşaması için çok dar...

Dün Ayşe, geçen yıl Ensar, belki yarın Bahar
On yılda on binden fazla çocuğa istismar
Yaşıyor sanmayın sakın sağ kalanları
Onlar her gün yavaş yavaş ölüyorlar...
Dile kolay desem değil, hiç değil
Dil kuruyor ağızda
Toparlanmıyor yazılacaklar...

Anaların göz pınarlarınca kurusun artık
Bu ülkede bahçeler, tarlalar, bağlar
Kurusun, ne çıkar?
Gökten ne yağmur yağsın ne de kar...
Boy vermesin ekinler
Büyümesin yoncalar
Sadece AR yağsın AR!..

Naime ÖZEREN