gün ışığı vuruyor sulara dönük pencerelere
sadece sevmek yetmiyor insana
tohum yeşerir alkım saçak baharlara
yüzün güneşin gülümseyişi yarınlara
yalnızlığın yolcuları yağmurlu peronlarda soyundular

bir şiir kıpırtısı dudaklarından dökülen heceler
sesin ateşli uykulardan uyanırcasına yitti
hışıltılı ağaçların yankılarında çözemediğim bir denklem geceler
sulara dönük pencerelerde çırpınıyor kuşlar
kamelyalı kadınların sıcak ellerinde külden ağıtlar
yalnızlığın yolcuları yağmurlu peronlarda soyundular

iğde kokulu bir bahardın güncemde
ruhumu okşayan ıhlamur kokulu bir yalnızlık
çağrışımlar denizinde ılık ılık eserdin
yelkenler yelkenler uzayıp gidin ufuklara
gece gözlerimin uykusu kalmadı artık
yalnızlığın yolcuları yağmurlu peronlarda soyundular


son güz çırılçıplak
sarıldım yağmurlu peronların çiçeklerine
gün ışığı vuruyor sulara dönük pencerelere

Ömriye KARATAŞ
07.03.2018