[ italik ][ikiyanayasla]
bütün hikâyeyi anlatan bir çobandı
bir mağaradan
bir marangoz haç'ı tahtadan
bir de sen kendine kendin aynadan


çocukluğumuzun anne izleği
masumiyet şarkıları dinlemekti
o zamanlar hayat
"bir varmış bir yokmuş" demekti


yüreğimiz kabarıp akıl erince
ve büyüyüp hayatı deneyimleyince
ateş bacayı sarınca yani gönlünce
................... sitemdi ince ince
zaman içinde masumluğumuzu kaybetmekti



aynısı bazı insanların ismi
ve davranış biçiminin cismi
fakat farklıdır aşk içlenişi
ya da bir cinayetin işlenişi

ama aynıdır
kuzusunu yitirmiş her annenin seslenişi..


çocukluk
baharda kuş cıvıltısıdır
kuzuların özgürlüğü
kaplan gelesiye kadardır


büyüdünmü
mevsim
sonsuza kadar kış kalacaktır

belki güneş gülümserse
mutluluk yağmur içerse
belki ama
ne güneş işıyacak ne yağmur yağacaktır...



büyüdümü bir kaplanın gözleriyle bakar insan
.............. kaplan gözünde büyütmez avını
unutur karın tokluğunda
büyüyüp hayat deneyimi kazanan insanı
.................... merhamet yokluğunda
....................... insaf yoksulluğunda


yok
güzellik
ve zorbalık
.......... ve gizem
.................. ve yalan
çünkü kaplan da kuzu da olan
.... aynı masalcının eserinden kalan



"az gittik uz gittik
dere tepe düz gittik
bir de dönüp baktık ki..
arpa boyunu geçip
........... sina çölünden
bir mağarada uyandık
.................. kıtmir akıllanır
"ikra" diye bir ses yankılanır...