Dena...
korkmadan pervaneler gibi koştuğumuz günleri hatırlıyor musun ?
yakamayacaktı hani hiç bir ateş bizi
yanmışız oysa haberimiz yok
en güzel tarafı yanışımızın
ateşinde yandığımız reel olmayan
bir rüyanın içinde birlikte oluşumuzdu
bir kaderimiz var muhakkak kaderimizin üstünde
bunu sende biliyorsun değil mi ?
Dena...
içinde göremiyorum artık seni rüyalarımın
ve senden sonra
kaynar kalaylar döktüler yüreğime
ve karınca yuvası kolyeler çıkarttılar yüzlerce
hediye olarak satmaktalar şimdi tezgahlarda
bir gün belki sende görürsün birinin boynunda
o benim işte Dena
o yabancı boyunlarda ki karınca yuvası kolyeler
bilmedik diyarlar geziyorum şimdi rüyalarımda yalnız
bir ağacın altında oturmuşum
yağmur tanelerini izliyorum
içinde seni göremiyorum o üşümüş rüyaların
yoksun hiç bir damlasında
neredesin Dena ?
ve hangi saatte yağıyorsun sen rüyalarda
bir ateş böceği görüyorum gecenin karanlığında
tutamadığım ve ardından koştukça uzaklaşan
o sen misin ?
sonra uyanıyorum her gün doğmada
yoruldum artık
bir başıma yanacağım
ateşimi arıyorum
fırsat tanımadan ecele
görüşeceğimizi biliyorum
dönüşü olmayan
o bilmedik diyarda
Dena...



Kağıtsız Şair...