Dena...
korkmadan pervaneler gibi koştuğumuz günleri hatırlıyor musun ?
yakamayacaktı hiç bir ateş hani bizi
yanmışız haberimiz yok
en güzel tarafı yanışımızın
aynı ateşte yandığımız reel olmayan
bir rüyanın içinde birlikte oluşumuz şimdi
bir kaderimiz var kaderimizin üstünde
bunu biliyorsun sende değil mi ?
içinde seni göremiyorum rüyalarımın
kaynar kalaylar döküyorlar yüreğime
ve yüzlerce karınca yuvası kolyeler çıkartıyorlar
hediye olarak satmaktalar şimdi tezgahlarda
görürsün bir gün belki birinin boynunda
o benim işte Dena
o yabancı boyunlarda
benim merak ettiğim yazan kimdi bu kaderi
bilmedik diyarlar geziyorum rüyalarımda şimdilerde tek başıma
bir ağacın altında oturmuş
yağmur tanelerini izliyorum
biraz üşümüş
içinde seni göremiyorum rüyaların
bekliyorum
zorlasam da yoksun hiç bir damlada
neredesin
ve hangi saatte yağıyorsun sen rüyalara
bazen bir ateş böceği görüyorum gecenin karanlığında
tutamadığım
ve
ardından koştukça
uzaklaşan
o sen misin yoksa
terk ediyorum artık hayalleri ve rüyaları yorgunum Dena
ateşimi arıyorum
ve tek başıma yanacağım fırsat tanımadan ecele biliyorum
gitmek istiyorum Dena
belki oralardasındır
dönüş bileti olmayan
o bilmedik diyarlarda...



Kağıtsız Şair...