Kalem, akıl , gönül
Bilgiyi devre dışı bıraktı
Başladılar söz yarışına
Görelim, kim kimi dışladı

Kalem yazdı;
Mahallede Güzelliği destanlaşan
Bir kız vardı
Aslında kendi çirkin, ünü güzeldi
Kızın kenar semtten
Uzak komşusu bir genç vardı
Kıza; Yanık-mı, yanık
Hiç görmeden platonikçe severdi
Mahalleden İhtiyar biri;
Bu Aşık gence sordu;
-Sevgilin var-mı ?
Genç utana ,sıkıla
-Var-ya ‘Dedi’
İhtiyar;Kim ‘Dedi’
Genç Uzaktaki evi gösterip
- O evin kızı ‘Dedi’
İhtiyar ;- yüzünü kimsenin görmediği kızını mı seviyon?
Deyince
Genç, -Ah çekip; Çok çok severim, yanığım
Dedi
Soran;-Bu aşk nasıl başladı;
Hiç gördün-mü güzel-mi esmer-mi sarışın-mı?
Dedi
Genç; ‘-görmedim ama
‘Yarsuad görmüş; O,güzel diyorsa güzeldir’
Dedide
Hayalini düşledi

Soran;
-Kızın Haberi var-mı, oda sever-mi?
Dedi
Genç; -Olmaz olur-mu, sevmez-mi?
Dedi
Soran; Sevdiğini Nerden, biliyon?
Dedi
Genç;-sokağından geçerken
Kedileri bana bakıyor ya ;Yetmez-mi?
Dedi ve ağlayıp,
sevda göz yaşı dökmeye başladı,,,,,,,

Akıl dedi ki ;
Bu sözlerden benim anladığım ;
Siyasilerimiz yarınlarımız
Yarınlar sevdamız
Oda; sevdamızdan Habersiz sanal komşu kızı
Ne tüzüğünü biliriz
Ne güzelliğini
Ya, yarsuad güzelden anlamıyorsa
Kapalı kapılar fal bilim merkezi
Kediden başka kılavuz mu yok?
Mesela kuşlar
Onları da beton yığınları dışladı

Gönül; Bayati makamında
Sözler dizeleyip, dedi-ki;
Başka biri, birine
Ulan Ali;
-Bıldır ki ölen kısrağın durur mu?
Der
Ali –öldüğünü bilinde, ne diye soran
Soran- Hiç, laf olsun
Der
işte gencin ve kızın aşkı
‘Laf olsundan’ bir aşk
Helva demeyin en ağız tatlanır-mı?
Sözler Yarsuada
Sen ne dersin deyince;
Yarsuad dediki;-Ah gönül dostlarım
İşte size laf olsunun-dan
Şiir çorbası
Dibine tutmuş tadı kötü, ama organik
Haberiniz olsun
Kalem başka yazdı
Gönül; Üşümüş duygularda kışladı

Dışlanan bilgi geri kalırmı;
Oda dediki;
Aşık kılığındaki hırsızlar
Bir evi soymaya girerler
Saz Çalıp, Türkü söylerler
Ev sahibinin eşi hırsızlara derki;
‘Türkü dediğin adama dokunur
Sizin Türkü, Okuduğunuz şiir
Hiç adama dokunmuyor
Duygulandırmıyor’ der
Hızsızların başı derki; ‘Ablalar, abiler
Bizim Türkümüz,şiirimiz
İnsana bir gün sonra dokunur’
Deyip;
‘Oy mirisin, mirisin
İki kıllı bir irisin
Vur yerisin, yerisin
Oy mirisiiiin ,Oy mirisiiiin’
Türküsüne yeniden başladı

‘Zira çalınanlar
Bir gün sonra belli olurdu’
Yarsuad bu kısır döngülere güldü
Ve gönül dostlarına;
Söz dizdi, Söze benzemedi
Âşıklığın havasına büründü
Saz diye
Çömçenin başına kıl dolandırdı
Ne mi dedi;
Görünürde hiç
Görünmezde, ne demedi-ki?
‘Ehli bilir;
Arife tarif gerekmez’
Sonunda
Büyük şehirin bana necilik şarabını
Ankara bebesiyle yudumladı;
ve
2017 yılının taciz karlığı bitmeden;
İnsan olarak yaşamanın zorluğunda
2018 i ze fişlendi;

vede,,,,,,,,,,,,
Umudun son bakiresini
İş olsundan şiir çorbasını
Kaşıklarken düşledi