Ayşe kız derlerdi adına,
Köyün en güzeliydi.
Görücü usulü istemeye geldiler,
Gelin oldu karşı köye.
Başlık adettendi,
Otuz bin kaymaya gitti…

Mutluydu ilk başlarda;
Ya da ona öyle gelmişti.
Mutluluğun nasıl bir şey olduğunu bilmezdi ki.
Karnı doyuyordu,
Aç değil, açıkta değildi.
Bu olsa gerek
Mutluluk dedikleri şey.

Bir yılını devirince ilk bebesini aldı kucağına,
Sonra ikincisini.
Derken boy boy bebeleri oldu.
Kendini onlara adadı.
Bakamaz oldu kendine,
Bilemez, beceremezdi zaten,
Salıverdi kendini iyiden iyiye…

Saçını süpürge etti kocasına,
Ama o, başka bir havadaydı artık.
Sinirli, geçimsiz, huysuz!
Yemeği beğenmedi mi?
Al sana dayak!
Komşuya kızar,
Hıncını ondan alır.
Okeyde ütülmenin terapisi oldu avrat dövmek.
Sebep gerekmedi dayak için.
Yeterli oldu havadan sudan şeyler.
Gel avrat dayak!
Git avrat dayak!
Yüzünün şekli değişti dayaktan.
Gözler mosmor her daim!
Adını bile unuttu.
Avrat oldu artık yeni adı…

Ömer Adar-2017
[ italik ]