10.10.2017 05:32:22
Cübbeyi Giyen Yegane
Günler şen olsaydı, ağlar mıydık hiç?
Sen gideli gönül divane oldu.
Cahiller hükümdar; yaşaması güç,
Nebim! Şu dünyamız virane oldu.
Sen misâlsin bize; emin arkadaş,
Hiç de eksilmiyor şu gözlerden yaş.
Bir daha gelemez sen gibi yoldaş,
Gönül seni arar; pervane oldu.
Ne okur, yazarız; battıkça battık,
Kitabı bıraktık, şirke hak ettik.
Düzelir mi bilmem bu yanlış artık?
Şimdiler dinimiz anane oldu.
Saysanız sayılmaz; yüzlece fırka,
Herkesin ezberi şehinden fıkra.
En muteberinde yaldızlı hırka,
Cübbeyi giyenler yegane oldu.
Bilmezler mi, bunun sonu nicedir?
Ne şefaat vardır, ne de bir hatır.
Herşey yazılmıştır, hep satır satır,
Orada dil sustu, el çene oldu.
10.10.2017
Mehmet Semercio
