13
Yorum
18
Beğeni
5,0
Puan
720
Okunma
Cübbeyi Giyen Yegane
Gözler şen olsaydı ağlar mıydık hiç?
Yokluğunda gönül divane oldu.
Cahil halimizle yaşaması güç,
Ey Resul! Dünyamız virane oldu.
Sen misâlsin bize; emin arkadaş,
Hiç de eksilmiyor şu gözlerden yaş.
Bir daha gelemez sen gibi yoldaş,
Gönül aramaktan pervane oldu.
Ne okur, yazarız; battıkça battık,
Kitabı bıraktık, şirke hak ettik.
Düzelir mi bilmem bu yanlış artık?
Şimdiler dinimiz anane oldu.
Saysam da sayılmaz; yüzlece fırka,
Herkesin ezberi şeyhinden fıkra.
Her muteberinde yaldızlı hırka;
Cübbeyi giyenler yegane oldu.
Bilmezler mi, bunun sonu nicedir?
Ne şefaat vardır, ne de bir hatır.
Herşey yazılmıştır, hep satır satır,
Orada dil sustu, el çene oldu.
10.10.2017
Mehmet Semercio
5.0
100% (15)
Cevap Yaz
