Sen Su Yeşilini içtinmi hiç,
Avuca dolan?
Sen Pınar Sesini Ruhuna sindirdinmi hiç,
Göz kamaştıran?
Sen Yaprak Mavisini gördünmü hiç,
şeffafı olan?
Sen Bulut Çisesinde yuğup-yıkandınmı hiç,
pak-beyaza kaçan?
Sen Güneş Işığını tatdınmı hiç,
Reçine kokan?
Sen Oksijenin Temiz Hava Çığlığını duydunmu hiç,
Damağını yırtan?
Sen Şırıltı Sıvısının akışında doydunmu hiç,
Ruhunu saran?

İncirin Acısını,
Zeytinin yaslı Bakışını,
Suyun Siyanüre Kaçışını,
Posanın İltehaplı Akışını,
Ölümün İda'ya Ağıt yakışını,
Toprağın Zehirli Yarasını,
Acı Suyun Tuzlu Karasını,
Allah'ın Belasını,
tatdınmı bre!

Hele
Altını arıttıın yetmedi Siyanürle;
"- Termik Santıral ile Enerji üreteceğim!" diye
Homer'in 1001 Pınarlı Cennet İda'sını şimdi de,
Cehenneme çevirmek niye?
Hergele!

[ italik ]" Yine(*)
Peş-Keş'çilerin
Pamuk Elleri Cebinde,
Gözleri sene İda.
Ama bu Elleri kırmaya
Kaz Dağları,
Homer'in "1001 Pınarlı Cennet Odağı"
az kaldı."[ /italik ]

(*) İDA'NIN ONURUNA (12) Şiirinden.