19.9.2017 18:54:05
Şimdi
Nerden başlasam sarmaya,
Su sızdırıyor kabuk tutmayan yaralarım.
Öylesine öfkeliyim ki geçen zamana
Onlar vız geliyor bana.
Önceden olsa ağlardım.
Bağırır, çağırır,
Kırar dökerdim.
Bu suskunluğum hiç adil değil.
Ah'ları mı derin bir kabuğa gömdüm.
Eylülün sararmış hüznü kaldı yüreğimde.
Ben öyle uzun mektuplar yazmayı da çok sevmem.
Yağmuru severim,
Sonra kuşları.
Sonrası açık saçık sarı bir gök kuşağı
Yamalı bir hayat geçiyor üstümden işte.
Takmıyorum eskisi gibi.
Hani anlayacağın
Dokunmuyorum olur olmaz papatya yapraklarına.
Düşünsene, ya üşürse yanlızlık
Bu hiç iyi olmaz,
Kırılırsın diyorum kendime.
Susun!
Göz kapaklarım ağırlaşıyor.
Sonra kalbim.
Üşüyorum!
Sonrası olmayan bir sabah.....
Özge Özgen
