3
Yorum
6
Beğeni
5,0
Puan
681
Okunma
Şimdi
Nerden başlasam sarmaya,
Su sızdırıyor kabuk tutmayan yaralarım.
Öylesine öfkeliyim ki geçen zamana
Onlar vız geliyor bana.
Önceden olsa ağlardım.
Bağırır, çağırır,
Kırar dökerdim.
Bu suskunluğum hiç adil değil.
Ah’ları mı derin bir kabuğa gömdüm.
Eylülün sararmış hüznü kaldı yüreğimde.
Ben öyle uzun mektuplar yazmayı da çok sevmem.
Yağmuru severim,
Sonra kuşları.
Sonrası açık saçık sarı bir gök kuşağı
Yamalı bir hayat geçiyor üstümden işte.
Takmıyorum eskisi gibi.
Hani anlayacağın
Dokunmuyorum olur olmaz papatya yapraklarına.
Düşünsene, ya üşürse yanlızlık
Kırılırsın diyorum kendime.
Susun!
Göz kapaklarım ağırlaşıyor
Sonra kalbim.
Üşüyorum
Sonrası olmayan bir sabah...
Özge Özgen
5.0
100% (4)
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Cevap Yaz