Fransa, sanatların, silahların ve yasaların ülkesi
Beni uzun zaman memenle besledin:
Şimdi, emzireninin çağırdığı bir kuzu gibi,
Adınla boşlukları ve ormanları dolduruyorum.

Bazı kere beni çocuğun diye kabul ettinse de
Şimdi bana neden cevap vermiyorsun, ey acımasız?
Fransa, Fransa cevap ver acıklı tartışmama.
Ama kimse, bir tek yankı cevap vermiyor sesime,

Hain kurtlar ve ovanın arasında gidip geliyorum,
Kışın geldiğini hissediyorum, onun soğuk nefesi
Titreten bir dehşetle tenimi ürpertiyor.

Yorgunum, öteki kuzuların çayırdan yoksun değil,
Kurttan, rüzgârdan ne de soğuktan korkmuyorlar;
Yine de sürünün en kötüsü ben değilim.

Joachim du Bellay (1522-1560)
Çev. Sunar Yazıcıoğlu

Not:
“Fransa, sanatların, silahların ve yasaların ülkesi” şiiri 1558 yazdığı Joachim du Bellay’in Pişmanlıkları adlı derleme eserinden alınmıştır. Şiir, kendisi Roma’da oturduğu sırada yazılmıştır. Du Bellay hümanist meslekdaşlarını metin yazarı olmakla suçlar, onlar kelimelerle oynayıp kendini bilgin sanan kimselerdir oysa şiirlerinin hiç tutarlılığı yoktur.
Bu şiirle Du Bellay bize acısını özellikle de İtalya’nın başkentinde yolculuğunu anlatıyor. Ülkesi Fransa’dan uzakta bulunması şaire ilham kaynağı olmuştur.