İnsanlar
Küçükken büyük konuşurlar
Bir zamanlar ben de senin gibiydim
Bir ceviz kütüğüne çakılmış
On sekizlik bir çiviyim ben derdim

Değişeceksin çocuğum
Bak unutma bunu, değişeceksin
Çünkü değişmezsen yenileceksin
Kendi dağlarına, zamanın canavarlarına
Veya hiç ummadığın başkalarına
Ömrün olursa göreceksin…

Mağlup olacaksın diyorum yani
Veya ham yapılacaksın
Tıpkı zamanın bir çiviyi küflere dolayıp
Bir bazlama niyetiyle yemesi
Veya esen yelin yağan yağmurun
Bir kütüğü çürütüp bitirmesi gibi

Bir de o kendisi pabuç
Kelimeleri bir avuç kadar dilleriyle
Bir çiviyim ben
Tek milim menzilimden
Çekilmem diyenler
Bekle günün birinde halleriyle
Ne çamlar devirecekler
Kimileri
Kalkamadıkları için çömeldiklerini
Kimileri
Yetişemedikleri için ciğerlere
Pis dediklerini fark edecekler

Hâsılı, bazısı aynaya bakacak
Bir canavar görmüş gibi kaçacak
Bazısı utanacak
Koca günahlarını bir tövbenin
Gücü tarifsiz sularıyla yıkayacak…

Mesut ÖZÜNLÜ