6.8.2017 14:52:03
Üstünde büyük beden giysiler vardı
Elindeki aş tabağıyla besleniyordu
Ekmeği kuru, yemeği soğuktu
Ruhu ezik, gözleri ağlıyordu.
Çaresizlik içinde oturuyordu
Gökyüzüne bakınıp duruyordu
Yüzü buz gibi soğuktu
Kanayan yarası, çok derindi.
Birden, konuşmaya başladı
Anne dedi çocuk, tut elimden dedi
Yoktu anne artık, masum gözleri
Hüzün doluydu, daha beş yaşındaydı.
Körpecik bedeni titriyordu
Ayakları donmuş, adım atamıyordu
Yüreği ağlıyordu o an
Sanki dünyanın sonu gelmiş gibi...
Mehmet Öksüz / Eflatuni Mısralar
