2
Yorum
3
Beğeni
4,7
Puan
931
Okunma
Üstünde büyük beden giysiler vardı
Elindeki aş tabağıyla besleniyordu
Ekmeği kuru, yemeği soğuktu
Ruhu ezik, gözleri ağlıyordu
Çaresizlik içinde oturuyordu
Gökyüzüne bakınıp duruyordu
Yüzü buz gibi donuktu
Kanayan yarası çok derindi
Birden konuşmaya başladı
Anne dedi çocuk!
Tut elimden dedi
Yoktu anne artık!
Masum gözleri, hüzün doluydu
Ah! Daha beş yaşındaydı.
Körpecik bedeni titriyordu
Ayakları donmuş, adım atamıyordu
Yüreği ağlıyordu o an
Sanki, dünyanın sonu gelmiş gibi.
Mehmet ÖKSÜZ
5.0
67% (2)
4.0
33% (1)
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Cevap Yaz