30.12.2018 07:50:41
Bir gün insanlığımızı, kesin kaybetmeden
Doğruca yaşamayı, amaç edinseydik
Hayatın hüzün duvarına, hiç dokunmadan
Huzurlu yarınları, kucaklamış olurduk.
Mutluluğa sahipken, değeri bilinmezken
Kayıp giden zamanlar, geri getirilmezken
Umarsızca sevinçler, bir anda kaybolurken
İçimizi karartan, hüzünle doldururduk.
Kavuşmanın sevinci, ateşlere düşmüş
Zamanın eridiği, çok uzaktan görünmüş
Ölümün ayrılığı, derinliklere çökmüş
Biz ağlayan yüzlerle, acıyla soldurulduk.
Mehmet Öksüz