sır

7.4.2023 01:17:17

Hâbil benim içimde ve Kâbilse, Hâbilin,
Doğumunu düşlerim.. külü kanlı kâtilin.

Bir âteşin görünmez dumanında kördüğüm
Bir hayatı doğurur.. yangın yangın bir ölüm.

Gözümün bebeğinde çoşkusu var niyâzın,
Ve korkusu hep onda.. siyâh ile beyazın.

Küllenir mi ben ölsem.. bir olsam ben ansızın,
Yasımız sonsuz mudur, dinmez mi ki ya sızın?!

Başımı vura vura dayansam bir eşiğe,
Uyansam, gülüp geçip sallanan o beşiğe.

Tâbirinden haberler getirsem şu olanın,
Bitenin âhirinden.. bulanın ve bir ânın.

Toplansa ezel ebed.. evvel âhir yok olsa,
Varlığın hiçliğinde yokluk birde çok olsa.

Bir kâtil dirilse ve küller sürse yüzüne,
Ve bir koç şâhit olsa eskimeyen sözüne.

Şiirin doğurganlığı üzerine zaman zaman düşündükçe belki de en çok çocuğu olanlardan biri de "Hikmet Anne" olsa gerek... Bu minvâlde üzerine daha da düşünülmeye değer ve konuşulup yazılmaya ama zannedersem bu kadarı kifâyet eder... Evet şiir doğurur ve bir kapıyı aralar... Herkes o aynadan bir şeyler görür, bir şeyi emer, bir yere doğru yol alır gider.. bulur ya da kaybolur...

Rûhunuza âfiyetler efendim...

İlhâm oluşunuz ve şiirinize vesîle için teşekkürler ve güzel ömürler, ölümler, dirilişler dileriz...







sır tarafından 4/7/2023 1:17:25 AM zamanında düzenlenmiştir.

sır tarafından 4/7/2023 1:18:42 AM zamanında düzenlenmiştir.