NİLCE

20.12.2007 01:37:31

"Belki" lerle dolu yalandır
inandırılan
zaman...
kaşları çatılmış
bir kıskaç
ölüme ipini koparmış
bir uçurtma
istemeden kaçırılan
bir fırsat...
"kayıp
zaman"
Zaman... (Kısaca Kıskaç)

Zaman
Kırılan
Bükülen bir paradoks

Geriye kalan
Hiçten ibaret bir yalan.

Sokan
Acıtan
Ağlatan
...Anlamlandırılamayan...

Sonu bitmemiş öykülere kadar varan

"Nokta"


Bir önceki şiirde olduğu gibi burada da zaman konusu işlenmiş.
Zaman, her iki şiirde olduğundan farklı bir biçimde işlenmiş. İlk şiirde
zaman için "kırılıp, bükülebilen bir paradoks" , bu şiirde de uçurtmaya
benzetilen zaman için "istemeden kaçırılan bir fırsat" tanımlamaları
uygun görülmüş. Oysa bilindiği üzre, zaman genel-geçer anlamıyla paradoksal
bir olgu değildir. Zaman, anlamlandırabildiğimiz ve bölümlere ayırabildiğimiz
bir şeydir. Bununla beraber zamanın zihnimizdeki algısı kişinin doğum anıyla
başlar ve hiçbir kesintiye uğramadan devam eder. O bir fırsat değildir. Ki zamanın
ipleri hiçbir zaman insanların ellerinde olamadı ki, alelade bir rüzgârla onu
kaybedebilelim.

Yapı itibariyle sözcükler dağınık ve bir şey çağrıştırmayacak bir biçimde
arka arkaya sıralanmış. Tek tek ele alınınca bunu görebiliyoruz. Mesela; "sonu
bitmemiş öykülere kadar varan" şeklinde bir ifade baştan aşağıya yanlış bir
cümledir. "Sonu bitmemek" diye bir şey olmaz. Yanlış bir kullanım söz konusudur.

saygılar